Bir gün, sancılı, karanlık bir geceden uyanırsın.Sabah olmuştur ama güneş yada ışık yoktur.Uyandığında bir bakmışsın kimsen yok. Yapayalnızsın.Beklediğin güneş içindekidir, Seni karanlık eden yanından yok olanlar.Annen, baban,kardeşlerin, çocukların kimse yok.Oysa bir gün önce büyük bir ailem var demiştim.Bir gecede onları yok eden neden ne? Yada onlar varmış gibi yaptılar da ben mi anlamadım. Yok onlar seni yok etmeden silkelen dedim silkelen. Senin arkanda Rabbin var gerisine ne gerek var.İçinde bulunduğun durumu değerlendir.Yeni karalar al ,seni üzenleri yok et, ayıkla.
Aslında seni karanlığa düşüren sorunlar yumağı değil.Sevdiklerinin senden vazgeçmiş olması,canının yanmış olması,beklenmeyenin olması.Koskoca bir orduyken, yapayalnız bir asker olduğunu fark etmen.Karşı tarafın acımasızlığı.Bu acıyı içinde yaşadığın an ve yüreğini kavurduğu an.İşte tam o an mucizevi bir şekilde güçleniyorsun.Taşlar yerine oturuyor.Öyle bir oturuyor ki sen bile şaşırıyorsun.İşte o zaman bitenlerin yerine,güzel bir ışık giriyor içine.Bitiş noktan güzelleşiyor.Yeniden diyorsun büyük bir umutla.Seni korkutan bir şey yok. Umudun ve coşkun acabaları silip götürdü.Sana kalan karanlık bir geceden sonra bahar çiçeklerini saymak, o kadar.
Öyleyse;o karanlık sabahta bile gülümse.Güne güzel umutlarla,güzel karalarla başladın. Herkesin yolu aydınlık, güzel olsun.Yolumu karartanların bile!Onlar karartmasaydı aydınlığa ulaşamazdım ki.Mutluluğu tadamazdım ki!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜNEŞE EL SALLA
Non-FictionKüçük hikayelerden oluşan,her olaydan kendi çıkmazım la yüzleştiğim,kara verme aşamamda, kendime ve hayata verdiğim küçük mesajlar,kendimi hayata dahil etme mücadelemi anlatmaktayım.Her kötü zamanımı, artıya çeviren ve onarmayı görev haline getiren...
