Yarım kalmıştım. Ne hissetiğimi anlamıyordum hissetiğim şey sendin sende bir yaprak gibi uçtun kime veya nereye konuduğunu bilmiyorum bilmek istemiyorum öğrenirsem yıkılıcağımı tahmin ediyordum tahmin etmesi bile o kadar canımı acıtmıştı ki ..
" Açtığın yaraları asla bir insana kabuk bağlatmadım, çünkü senden bana kalan tek şey oydu.!"
Acımı nasıl anlatıcağım anlatsam ne değişticek sadece bana ergen diyecekler ve hiç bir zaman benim yaşadıklarımı yaşamadan anlamıyacaklar beni anlayamazlar.! Çünkü onlar mutlular ve mutlu insanlar mutlu insanları anlarlar mutsuz insanlara diyebiliceği tek şey ; " Aptalmısın bir insan için deymez.! " Ay evet canım aptalım böyle insanlara cidden uyuz oluyorum lan bari beni anlamıyacaksın o zaman noldu , söyle? diye ısrar ediyorsun ve biz bunları bildiğimiz için herzaman verdiğimiz cevap ;
+Nasılsın?
-"İyim.!"
Halbuki iyi felan değiliz berbat bir haldeyiz ama kime söylesek bizi asla anlamıyacaklarını biliyoruz Anlayamazlardı çünkü onlar mutlulardı mutlu insanlar acı çeken bir insanı asla mı asla anlamazlar anlamayı birak bizi tiye bile almazlar!
"Oysaki ben ; gittiğin zaman asla gülemiyordum benim gülüşüm sendin sende başkasına gülmeye karar verip gittin.!"
Gittiğin zaman cidden canım acıyordu çünkü canımın %99 u senle kaplıydı kalan %1 ise kan dan oluşuyordu sen gittiğinde kalpim sadece kanlar içindeydi! Alışmak zorundaydım alışmak geri gelmeni bekledim evet ama sen ;
"Gelecek kadar belirsizdin , o yüzden bende bekledim komik olan şu ki gelmedin geleceği görmek için bekledim ama çok oldu yıprandım ama sen hala gelmedin.!"
Okşa saçlarımı , saçlarım kırıldılar onar onları kalpim mi ? Onda o kadar kırık varki nereyi onaracağını bilemezsin o yüzden saçlarımdan başka gözlerimdeki acıyı almak için gözlerimden öp sonra kalpim Ah hayır çok kırılmış kalpim dehşet içinde aslında yaşadığıma şükretmem gerekiyordu sahi yaşıyormuydum ki ben? Sen gittiğinde öldüm sanmıştım Demeki sensiz yaşadığımı anladım ama ne yaşamak .!!
Ellerimin acıdığını çokça hissediyordum üşüyorlardı eldivenlerim mi tabi ya onlar sende ceplerime koysamda kaar etmiyo üşüyorum sanki sarıl bana güneşim yok oda ne üşüyorum hissetmiyorum kendimi bir anda yere düşüyorum ben cidden yorulmuştum seni beklemekten ama ilk buluştuğumuzdaki umudumum gibi bekledim seni; " Ama sonunda anlamıştım ölüler nasıl gelebilirdi ki .?"
Evet belki ölmedin ama artık bnim için ölmüşten sayılmazdın kalpime bakıyorumda bir yanda sen diğer yanda dostlarım ve teker teker bana atıkları kazıklar hatırlamıştım yine sırtım ağrıyo saymadımki yinede nefret edmiyorum arkalarından..
