Drunk Souls |T.X|

Νομίζω...

Νομίζω ήρθε η ώρα να σε αντιμετωπίσω.

Νομίζω σ'αγαπάω.

Νομίζω πως έχω ανάγκη μια αγκαλιά για να συνεχίσω.

Να συνεχίσω να γράφω το πόνο μου σε γράμματα  μεχρι τα χαράματα.

Στο πιο ψηλό βουνό  εγώ ένας ταπεινός θνητός ψάχνω τις ψυχές που φυλακισα.

Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο, μόνο κάποια τσιγάρα ξεχασμένα μισό τελειωμένα.

Παίρνω ένα, και το ανάβω με τη βοήθεια του αέρα.

Ξέρεις έχει ωραία θέα.

Μπρος γκρεμός και πίσω εχω εσένα.

Πως μπορώ να γυρίσω πίσω στο χρόνο, για να αποφύγω τα λάθη του παρόντος;

Τι πρέπει να κάνω για να πνίξω τη σκέψη που ζητάει τη συντροφιά του σκότους;

Μπορείς να μου απαντήσεις; αν μπορεσεις, τότε θα κάνω αυτό που παντα ευχοσουν χαμηλόφωνα.

Νομίζω πως νιώθω δύο χέρια να μου χαϊδεύουν τα μαλλιά.

Νομίζω πως κάποιος προσπαθεί να αφαιρέσει από τη ψυχή μου όλα τα αγκάθια.

Γυρνώ αργά για να δω ποιος μου δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα.

Είσαι εσύ, το πρόσωπο σου όμορφο όπως πάντα.

Αγγίζεις τα χλωμά μου μάγουλα, στη προσπάθεια να βάλεις λίγο ακόμα χρώμα στα έργα που ποτέ δεν τελειοποιησα.

Δεν υπέγραψα τη καταδίκη μου γιατί ήθελα εσυ να' σε εκείνος που θα το έκανε για εμένα.

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσω τους δαίμονες που θα επηρεάσουν την απόφαση σου.

Νομίζω πως σ'αγαπώ,  αλλά αυτό για κανεναν δεν ειναι αρκετό.

Νομίζω πως γευομαι τα πίκρα σου δακρυα.

Νομίζω πήρες την απόφαση σου.

Νομίζω πως κάποιος πέρασε μια θηλιά γύρο από το μελανιασμενο μου λαιμό.

Τελικά όλα ήταν έτσι όπως τα είχα στο μυαλό μου.

Το μόνο που πλεον μπορώ να πω με σιγουριά, είναι πως δεν μπόρεσα να αποδείξω τη θεωρία της δικιάς μου ιστορίας.

Νομίζω πως πήρες την καλύτερη απόφαση για μένα.

Εδώ δεν νιώθω τίποτα.

Νομίζω ξερω πως είναι να βραζεις στα καζάνια της αδικίας, με γνωστες φυσιογνωμιες να κατασπαράζουν ότι χτίστηκε με κόπο και θυσίες

.
.
.
.
.
.
.
Λυπαμαι αλλα νομίζω πως απευθύνομαι στο κενό, αφού οι αναγνώστες μου δεν σηκώνουν το κουλό τους για να δείξουν την ύπαρξη τους.
.
.
.
.
Υ.Σ σας νοιαζομαι μωρέ, απλά λίγο σαπορτ χρειάζομαι.
.
.