Τόσα κρεβάτια λοιπόν, τόσα κρεβάτια ήρθαν για να μου δώσουν απλόχερα την ευχαρίστηση και την ηδονή τους. Εφήμερες απολαύσεις που μόλις έφευγες από την πόρτα έπαυαν να υπάρχουν στην ζωή σου ενώ από το μυαλό σου είχαν ξεφύγει πριν καν φορέσεις το πανάκριβο φόρεμα που με μανία σου είχε πετάξει στο πάτωμα ο ενίοτε εραστής σου. Όσο για την ψυχή, εκεί δεν κατάφερναν να διαπεράσουν ούτε κατά τη διάρκεια οι περιστασιακές ''αμαρτίες''.
Τόσες νύχτες αμέτρητοι άνδρες να έρχονται και να θέλουν να σου χαρίσουν τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αίσθηση το κορμιού σου να τρέμει και της ανάσας σου να κόβεται..κι εσύ εκεί. Πιστή αποδέκτρια όλων αυτών. Δεν είναι μόνο οι άνδρες δικαιωματικά δέκτες τέτοιων καταστάσεων. Προσπαθούμε κι εμείς....προσπαθούμε κι εμείς να μην σκεφτόμαστε πού ανήκει η ψυχή μας και το είναι μας...προσπαθούμε κι εμείς να δινόμαστε σε κάτι ανούσιο..γνωρίζοντας το πόσο ανούσιο και ανέφικτο είναι.
Βλέπεις αγάπη μου, όσο καλό κρεβάτι και να χαρίζεις δεξιά κι αριστερά, όσο και να σε κάνουν να τρέμεις ο ένας και ο άλλος, η πραγματική καύλα είναι όταν θα βλέπεις στον ύπνο σου αυτόν που εκτός από το κρεβάτι σου και το κορμί σου θες να του χαρίσεις και την ζωή σου. Θα γνωρίσεις το πραγματικό τρέμουλο όταν εκείνος θα'ρθει κοντά σου και θα σε κοιτάξει όπως τότε και θα αναρωτιέσαι αν υπάρχει ακόμα κάτι. Γιατί μετά από τόσες νύχτες καταλαβαίνεις ότι το κενό δεν θα γεμίσει με έρωτες που έχουν ημερομηνία λήξης.
