Kitty

/27

"Anneciğim, kuyruğum sıkıştı!" Caitlyn'in çığlığıyla oflayarak yataktan kalktım. Sinirle bana baktı ve kaşlarını çattı.

"Cait! Yayılarak yatmak yerine bana da yer bıraksan da kuyruğun sıkışmasa..."  Ortasına yattığı yatağın sağ köşesine doğru kaydığında rahat bir nefes aldım ve yanına oturdum. Kıkırdayarak bana baktı. Ayak ucumuzda açık laptop gözüme takıldı.

"Film mi izleyeceğiz?" Diye sordum ona doğru, kafasını salladı. Ben yatağın ortasına geçip sırtımı yatak başlığına dayadığım an Caitlyn bacaklarımın arasına geçip sırtını göğsüme yasladı ve hafifçe aşağıya kaydı. Çenemi saçlarına dayadım elimi de vücuduna sardım. Laptopu kucağına aldı ve film aramaya başladı.

Sıcak teni, bedenimi ısıtıyor ve yumuşak kokusu ciğerlerime doluyordu. Kavga etmek yerine sadece mırlıyordu ve bu uzun zamandır en sakin hallerimizdendi.

"Korku filmi izleyelim." Dedi kafasını bana doğru çevirip, dudaklarımı çenesine bastırdım.

"Olmaz bebeğim. Sonra korkup gece boyunca uyumazsın. Yarın şirkete gideceğiz, hem dersin de var dinlenmeliyiz." Bilgisayarı kucağından indirip bana doğru döndü ve bacaklarını belimin iki yanına atıp kucağıma oturdu. Boşta kalan ellerimi beline yönlendirerek ellerini boynuma yerleştirdi. Kafamı kaldırıp gözlerinin içine doğru baktım.

"Biliyor musun başıma gelen en güzel bela sensin."

"Ha yani ben bela mıyım?" Renkli gözlerini gözlerime dikerek bana meydan okuduğunda gözlerimi onunkilerden çekmeden elimin tersiyle yüzünü okşadım.

"Hayır, çok gençsin." Dedim alakasız bir şekilde, teninin pürüzsüz dokusunun parmak uçlarıma yaydığı elektiriği, karıncalanma olarak kabul ederken. Kafasını bana yaklaştırdı. Dudaklarımız arasında milimler kala durdurdum onu.

"Sana kıyamıyorum. Tertemiz tenine, lekesiz hislerine ve bakire vücuduna kıyamıyorum. Seni umutlandırıp yarı yolda bırakmak istemiyorum. Seni terk etmekten korkuyorum. Ben korkar ve senden kaçarsam eğer o zaman ne olacak? Sana bu kadar alışmışken nasıl uzaklaşacağım? Uzaklaşabilecek miyim? Söyle bana Caitlyn!"

"Uzaklaşmana gerek kalmayacak anneciğim. Ben hep senin olacağım." Gözlerime bakarak başladığı cümlesini dudakları ve sıcak nefesi kulağıma değdirerek bitirmişti. Elimi tutup beni kaldırdı. Beni banyoya doğru sürüklediğinde itiraz etmedim. Boy aynasının karşısında yan yana durduğumuzda anlamsızca ona baktım. Üzerindekileri hızlıca çıkartıp iç çamaşırlarıyla aynaya doğru baktı bana doğru uzanıp üzerimdeki geceliğin ince askılarını indirdiğinde karşısında iç çamaşırlarımla kalmıştım. Aynayı işaret etti.

"Aslında çok da farklı değiliz bence." Dedi aynada ikimizi inceleyerek. Kuyruğunu iki yana sallayıp güldü. Ona doğru kilitledim gözlerimi.

İncecik bedeni, biçimli hatları ve kusursuz bacaklarıyla bir manken gibi yanımda duruyordu. Aynanın diğer köşesine baktığımda kendimi gördüm. Uzun siyah saçlarımın sütyenimin askısına takılmış bir kaç telini, spor yaptığım zamanlardan beri formunu hiç kaybetmeyen biçimli omuzlarımı, kilo alıp verdiğim dengesiz dönemlerde vücudumda oluşan, belki de benden başka kimsenin fark etmeyeceği bir kaç ince çatlağı, kilolu olmamama rağmen kalçamdaki selülit ve genç yaşlarımda dalış yapıyorken bir kayaya sürterek iz kalmasına sebep olan sol dizimin üzerindeki derin kesik... (Tabii ki yazar aynı şekilde oluşan nefret ettiği yarasından ilham almadı...)

"Senin gibi olmak istiyorum." Dedi Caitlyn aniden. Gözlerimi ona çevirdim.

"Normal olmak istiyorum. Yanındayken kuyruğumu ve kulaklarımı saklamak istemiyorum. Kedi olmak istemiyorum. Senin Caitlyn'in olup senin kalmak istiyorum."