Gangster Princess

Chapter 26

(Yukie's POV)

Sa kasamaang palad, ka-partner ko na si Renso. Napilitan ako eh! Wala na tayong magagawa! Ang dami niya kasing drama!! Ayun tuloy napa-oo ako sa offer niya! Hindi ko naman alam na kailangan palang may partner partner. Siguro nakalimutan lang ni maam'ng sabihin.

"You won't regret this" naka ngiting sabi ni Renso. Tinignan ko siya na parang ewan.

"Why do I feel like ewan?" tanong ko sa kanya. Ngumiti siya sa akin kaya naman ako napa-ngisi. Tumawa siya and patted my head.

Silence took in. Ilang minuto ang lumipas nagsalita na siya.

"Salamat nga pala." muni niya.

Tinignan ko siya na nagtataka. Salamat? Bat naman siya magpapasalamat?

"Para saan?" tanong ko. Tinignan niya ang aking mga mata. I felt something tickled me from the inside. Matapos ang medjo awkward moment for me. Ngumiti siya. The best smiled i've ever seen.

"For choosing me." sabi niya at umalis na.

Uminit nanaman ang mukha ko sa sinabi niya. Pakiramdam ko umakyat lahat ng dugo sa katawan ko papunta sa mukha ko. My face was flushed red. Ano bang ibig niyang sabihin? Lokong Renso na yun! Kapag nakita ko siya jan sa hallway, tiyak na bubugin ko siya hangang sumikat ang araw!!

To clear my head. Tumayo ako at lumakad papunta sa building na wala mashadong tao. Walang iba kundi sa likod ng building na ito. I did not waste my time at nagfastwalk papunta sa likod. Tatambay muna ako dun para maging clear ang ulo ko sa sinabi ni Renso kanina.

"For choosing me"

ARGH!!

Nang nakarating na ako sa likod ng building. I felt my face turned red again. Remembering what Renso said a while ago. "Alis ka nga sa isip kooo!!!!" sigaw ko sa likod. Nang biglang sumulpot ang pamilyar na boses.

"Ingay." si Lex.

Tinignan ko siya ng malalim. Observing his every move before talking."Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya. Ngumisi naman siya at tinignan ako ng ilang segundo.

"Hindi ba't dapat ako ang mag tanong sa iyo niyan?" muni niya.

Binalik ko naman ang ngisi niya by smirking too. "Tambayan ko toh. Kaya chupi alis." bulyaw ko sa kanya.

Ngumiti siya. Walang hiya! Abat gusto niya atang matapunan ng sapatos ang mukha niya!!!

"Tsch. Ako ang nauna dito kaya ikaw ang chumupi" muni niya sa akin at binulyaw ako na parang lamok.

Hindi ko siya pinakinggan at umupo ng limang metrong layo sa kanya. I decided to close my eyes. Nang bigla naman siyang nagsalita.

"Sorry." muni niya.

I slowly looked at him. He looked at me with sincerity in his eyes. But I looked away. Paano niya masabi ang salitang iyan? I let out a faint laugh.

"Anong nakain mo? Quit acting like you care for me, ang totoo naman pala you treated me like trash. Ano ako basura? Ikaw nga tong----" hindi ko natapos ang nasabi ko nang pinutol niya ang mga salita ko.

"I never treated you like trash, you know that." muni niya. Tumawa ako ng mahina

"As a matter of fact. I did but that was when you taught me kung gaano kasarap magmahal ng taong mahal ka. But NO. Your a half-hearted beast." sa sinabi ko tumayo ako at lumakad palapit sa kanya. I leveled my head at him. Looking at him with disgust.

"And, If sorry was enough, I would have forgiven you already" with my last sentence iniwan ko na siya dun. Speechless.

As I made my way to the classroom. Maraming mga babaeng nagsibulongan. Ofcourse nang nalaman nila na gumanda ako, hindi na nilang mapigilan na magkalat ng chismis. But to my own. I was shocked. This time, it's different.