HERŞEY OLMAMASI GEREKTİĞİ GİBİ

Dikkat Çeken Gözler

"Mesaj mı gelmiş? Kim yollamış ya? Ee bu kim şimdi?"
+ Merhaba
-Merhaba
+Beni hatırladın mı?
- O nasıl soru tabiki de hatırlamadım.
+ Ben spor salonunda gördüm seni.
- Haaa. Şimdi hatırladım.
+ Napıyorsun ulaştın mı eve?
- Daha eve geçmedim valla dışarıdayım.
+ Hava soğuk değilmi?
- Olsun güzel oluyor.
+ Neyse benim işim var bitsin döneceğim sana.
- Tamam.
Poyrazın hatırlamadım dediği kişi salonda saatlerce gözlerine baktığı kızdı. Yüzü çok güzel olmasa da yeşil ve Poyraz için kocaman olan gözleri çok dikkat çekiyordu ki Poyraz'ın da dikkatini çekmişti.  "Aybüke" Poyraz bu ismi sevmişti. Anlamını araştırdı ve hoşuna gitti. Sabah saatlerine kadar konuştuktan sonra bi randevu kaptı. Zaten birilerine bağlanmak istiyordu ve bu kişi neden Aybüke olmasın diye düşünüyordu.

Buluşma günü gelmişti ve buluşmalarına az kalmıştı. Poyraz yine herzaman yaptığı gibi yine son 10 dakikada saçını yıkadı, fön çekti, üstünü giyindi ve buluşacakları yere yetişti ve beklemeye başladı. Bı 10 dakika bekledikten sonra Aybüke de geldi ve konuşmaya başladılar. Aybüke'nin üzerinde beyaz siyah bir elbise vardı. Kapalı bir kızdı, bu yüzden pembe bir şal takmıştı ve gözleri ön plandaydı. Zayıf ve beyaz tenli birisiydi. Sırtında bir çantayla gelmişti anlaşılan buluştuktan sonra kütüphaneye gidecekti zaten kütüphane de buluştukları yerin yakınındaydı. Zamanın farkında değillerdi ve saatler su gibi akıyordu. Aybüke'nin gitme zamanı gelmişti. Poyraz'ın doğum günü yakın bir zamandaydı ve Aybüke'yi davet etti sonra da Aybüke'yi  gideceği yere kadar bıraktı ve eve geçti. Poyraz'ın yüzü ilk defa böyle gülüyordu. Lale'den ( Poyraz'ın ilk aşkı, 3 yıl boyunca onu unutmamıştı ve hayata küsmüştü.) sonra ilk defa kendini sırıtırken buldu. Lale'nin izleri onda hala duruyordu ama eskisi kadar değildi.

Poyraz'ın bugün doğum günüydü. Tüm herşeyi iptal etti ve gününü Aybüke'ye ayırmak istedi. İlk buluştukları parkta buluştular. Poyraz  Aybüke'yi aldı hiçbir şey söylemeden lunapark'a götürdü. Orda onlardan başka hickimse yoktu. Aybüke daha önce hiç gondola binmemişti, Poyraz hemen bilet alıp en arkaya oturunca Aybüke'de yanına oturdu ve korktukça Poyraz'ın kolunu sıktı. Gondoldan indiklerinde Poyraz'ın kolu morarmaya başlamıştı bile ama onun için sorun değildi. Gondoldan sonra hemen çarpışan arabalara bindiler sonra tekrardan gondola sonra da dönme dolaba bindikten sonra lunaparktan ayrıldılar. Sonraki durak Yürüyüş Parkı idi. Poyraz'ın ayakkabısı ayağına vurmuştu. Aybüke'ye yarabandı olup olmadığını sordu. Aybüke bir büfeye gideceğini söyledi ve hızlıca gitti. Gelirken iki pamuk şeker ve bir kutu yarabandı getirmişti. Yine Poyraz'ın karşısına oturdu. Oturdukları yerde ahşap dikdörtgen bir masa yine ahşap sandalyeler ve bolca kedi vardı. Poyraz kendini tutamayıp Aybüke'nin gözlerine uzun uzun baktı. Aybüke de onu izliyordu ama sonradan farkına varmıştı.

14 MART SAAT 21:00

Poyraz İlayda isminde birisiyle tanışmıştı. Ailesel bir konu yüzünden psikolojik olarak kötüydü. Ona yardım etti. Sonra Aybüke'den mesaj geldi.
+Ben bu ilgiyi birtek bana sanıyordum. Aptal kafam.
-Ne anlamadım.
+Boşver ya.
-Neyi boşvereyim?
10 dakika sonra
- Kabul et işte beni seviyorsun.
+ Hayır
Yazıyor
+Ben seni sevmiyorum Poyraz. Sana aşığım, hemde çok aşığım.
- Ha şöyle. Bende bunu bekliyordum. Bende sana karşı boş değilim ama söylemeye cesaret edemedim.
+ Emin misin?
- Evet
+Bekliyorum o zaman.
-Neyi?
+Teklifini
-Ne teklifi?
+Offf. Sevgili olmayı teklif etmicekmisin?
-BENİMLE ÇIKARSIN MI?
+Benimle çıkar mısın olmasın o öküz.
- BENİMLE ÇIKAR MISIN?
+EVET.
Poyraz'ı hiç kimse bu kadar mutlu görmemişti. Aybüke'ye bunun ne zaman başladığını sordu, o da Yürüyüş Parkındaki o uzun uzun bakmasından sonra olduğunu zaten ilk buluşmaya geldiğinde de içinde çok ayrı bir heyecan olduğunu söyledi. Aybüke, Poyraz'ın en yakın arkadaşı olan Özcan'ı yakından tanıyordu ki Özcan Poyraz'ın 12 yıllık arkadaşıydı. İlk önce bu hislerinden Özcan'a bahsetmişti. O da Poyraz'ı övmek yerine yerin dibine sokmuştu.

Haftasonu ilk kez sevgili olarak buluştular. Bundan önce de zaten birbirlerini  arkadaş gibi değilde eş adayı olarak görüyorlardı. Bir yerlerde oturdular ve Poyraz çekinerek te olsa başını Aybüke'nin omuzuna koydu orası sanki onun için cenneti vaad ediyordu. Aybüke'nin kokunusu almak onu sarhoş etmişti zaten.

Akşam Özcan Poyraz'ı yanına çağırdı. Bir müddet konuştuktan sonra; "Poyraz, Aybüke'ye fazla yakınlaşma o bundan rahatsız olabilir."
-Nasıl?
+Lan oğlum anla kız günah sevap bilincinde olan ona göre yasayan bir kız, sende ona ayak uydur.
- Denerim!
Poyraz denerim dediği hiçbir şeyi yapmazdı  bunu Özcan da biliyordu ve Poyraz'ı birkaç kez daha uyardı.

Poyraz sigarayı bırakacağını söyledi. Ama söz vermediği bir şeyi yapmak mecburiyetinde hissetmezdi kendini. Sadece o üzülmesin diye bıraktı ama bu süre çok kısaydı ve tekrar başladığını ona söylemedi. Poyraz bu yüzden Özcan'dan bir kez daha azar yedi çünkü Özcan hem Poyraz'a hemde Aybüke'ye değer veriyordu ve ikisininde üzülmesini istemiyordu.