DREAM Astro -EunMin-

Bir anlık üzüntü

Mert'in dediği şeye epey şaşırmıştım daha düne kadar bizi öpüp "sizi bırakmayacağım ben sizi öylesine değil ölesiye seviyorum" diyen adam şimdi gitmişti ben bunu üzerine hemen odadan çıkmıştım sonra çatı katına çıkan merdivenlere yöneldim en üst katın merdivenine gelince merdivene oturdum beni ağlarken kimsenin görmesini istemiyordum ama aklımdan geçen tek şey annemin durumuydu kim bilir içinde ne fırtınalar esiyordu ama ne yapabilirdim diye düşününce dik durmam gerekiyordu göz yaşlarımı silip aşağıya indim Mert etrafta beni arıyordu yanına gittim beni görünce sarıldı beraber kafeye indik gözlerim kızarmıştı her ne zaman ağlarsam böyle olurdu bir masaya oturduk sonra ablam geldi

Ben < Bunu bana niye daha önce söylemediniz >

Abla < Annem izin vermedi hem söylersek ne olucaktı neyse sen takma şimdi biz gidiyoruz kardeşim lütfen sağlam ve dik dur annemin bizi mutlu görmesi lazım asla o adam için ağlama tamam mı? Birde gözlük tak gözlerin kıp kırmızı olmuş >

Ben < Peki abla görüşürüz > Ablamlar gidince ben ve kafamdaki sorular yapayalnız kaldık şimdi en sevdiğim şeyi yapacaktım belki bu beni güçlendirirdi hemen şirketten çıkıp hastaneye lösemi olan çocuklara yardım için gittim içeriye girdiğimde bir odanın gönüllü bakıcısı olmak istediğimi söyledim beni bir odaya götürdüler içerdeki çocuklar gülüp eğleniyordu ama içerde biri daha vardı bende çantamda duran komik bir maske vardı onu taktım kapıyı açıp içeri girdim

Ben " Ben bir canavarım hepinizi yiyeceğim " deyip çocukları kovalamaya başladım çocuklarda gülüp benden kaçıyorlardı en sonunda hepsi üstüme atladı yere düşmüştüm

Ben " Teslim oluyorum beni yakaladınız " ben ayağa kalkıp maskeyi çıkardım karşımda duran kişiyle şok geçirdim

( sizce niye şok geçirdi yorumlara yazın birde bts kitabı yapayım mı hepinizi çok seviyorum sarangheyo )