က်မ chen ကိုေတြ႔ေတာ့ ေျပးဖက္လိုက္တယ္
Chenကက်မကိုေတြ႔ေတာ့ အံ့ျသေနတဲ့ပံုပဲ
"ဟယ္ soo ဘလိုျဖစ္တာလဲ ေျပာပါအံုး"
က်မဘာမွမေျပာဘဲ
Chenကိုဖက္ပီး အားရပါးရ ငိုခ်မိတယ္
"Soo ၀ေအာင္ငိုလိုက္ေနာ္ ထိန္းမထားနဲ႔"
Chenက က်မေက်ာေလးကို ပုတ္ပီး နစ္သိမ့္ေပး႐ွာတယ္
"ဟင့္ ဟင့္ သတိရတယ္ chen"
"Do kyungsoo"
ေဖ့ေဖ့ရဲ႕အသံ က်မေကာင္းေကာင္းႀကီးကို မွတ္မိတာေပါ့
အသံက ေဒါသအေတာ္ေလးထြက္ေနပံုပင္
က်မ ငိုေနတာ ရပ္လိုက္ပီး ေဖ့ေဖ့တို႔ဘက္ လွည့္လိုက္ေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ
"Do soo နင့္ကို ငါတို႔ ဘယ္ေလာက္လိုက္႐ွာလိုက္ရတုန္း နင္သိလား"
ေမေမက က်မကို စိတ္တိုေနတဲ့ပံုနဲ႔ေျပာတယ္
"အိမ္ျပန္မယ္"
ေဖေဖက ျသဇာေညာင္းတဲ့ အသံနဲ႔ တခြန္းပဲေျပာတယ္
"သမီး မျပန္ခ်င္ဘူး luluနဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ေသးတယ္"
က်မေဖေဖစကားကို တခါမွ အတြန္႔မတက္ဖူးဘူး အခုမွ ျပန္ေျပာမိတယ္
"Do soo"
ေဖေဖက စိတ္တ္ိုတာ အထြဋ္အထိပ္ေရာက္သြားပံုပဲ
"အကိုရယ္ က်မ သမီးကို ေျပာျပလိုက္ပါ့မယ္ အကို ရံုးမွာ အစည္းအေ၀း႐ွိတယ္မလား ျပန္လိုက္ေတာ့ေနာ္"
ေမေမေျပာလိုက္မွ ေဖေဖက အက်ီကို တခ်က္ခါလိုက္ပိး လွည့္ထြက္သြားတယ္
"Soo သမီး အိမ္ေရာက္မွ ေျပာမယ္ အခုျပန္ရေအာင္ေနာ္"
"သမီး."
"Soo ရယ့္ အန္တီကိုယ္တိုင္လာေခၚေနတာကို ျပန္လိုက္ေနာ္"
ေဘးက chenက ၀င္ေျပာမွ က်မလဲ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္တယ္
"သမီး chen သြားၿပီေနာ္"
"ဟုတ္ အန္တီ"
က်မ ေမေမနဲ႔တူတူ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ရတယ္
ကားေပၚမွာလဲ ေမေမက ဘာမွမေျပာ
