KARANLIK KADIN

İtiraf.

A:karanlık sana birşey söylemem gerekiyor neden bilmiyorum ama bir türlü aklımdan çıkartamıyorum seni eroyin gibi her geçen gün sana bağlanıyorum korkuyorum artık bu konuşmanın sonunun nereye gideceginden...
A:lütfen yanlış anlama brni biliyorum sen en yakın arkadaşımın sevgilisisn
A:cevap vermeyecek misin?
      İnanamıyorum ya.. Bu nasıl olur böyle birşeyin olması imkansız brn herşeye boş ver diyen bir insanken neden kafamda durmadan attıgı mesajlar geliyor tanrım yardım et bana
K:yarın buluşalım seninle bunları yüz yüze konuşalım..
Evet en doğru kararı vermiştim sanırım en doğrusu bu olacak yüz yüze konuşmak
A:yarın gelecekmisin gerçekten?
K:evet
Direk odama gittim kendimi odama her zamanki gibi kapatmıştım sanırım bu sefer duygularıma esir oluyordum olmamalıydım ama olmuştum olmayacaktı ama hayali güzeldi oluru varmıydı belkide olacaktı.. Telefonun çalmasıyla irkildim
Hüseyin arıyor...
K: efendim
H: ne yapıyorsun neden aramıyorsun beni ben senin neyinim söylermisin?
       Sustum.. Konuşacak neyim olabilirdiki haklıydı.
H:konuşsana!
K: ya bak benim sabımı bozma bu ladarda deger verme bana brn hak etmiyorum anladın mı şimdi kapat şu telefonu!
Dedim onun kapatmasını beklemeden kapattım telefonu saat baya geç olmuştu. Sanırım uyuma vakti geliyor geçiyordu yatagıma gittim ve uyumak için gözlerimi kapattım sonra tekrar açtım ve yine kapattım derken saga döndüm offfdddd. Sonra yine sola anladım düşünvelerim uyumama izin vermiyor. Neden aklımda aydın var neden bu kadar onu düşünüyorum kendimi bile o kadar düşünmezken offffff offf allahım yardım ett yarının olmasını hemen istiyorum ama neden onu görmek bu kadar heycanladırıyor. Uyu artık karanlık uyu...