Jimin, dört kilometreyi sonunda bitirdiğinde, güneş yeni batmaya başlıyordu. Omuzlarındaki yük çok ağırdı, kalbi de kırılmıştı.
Yol boyunca kimsenin ona gülümsememesi canını acıttı.
Sonra, kimsenin olmadığı köprüye çıkıp minik bedenini aşağıya bıraktı.
Sabah bulutsuz ve güzel olan gün, şimdi nisan yağmurlarıyla yıkanıyordu.
Gökyüzü, masum bir gencin ölümüne ağlıyordu.
Jimin hiçbir gülümseme kazanmadan öldüğünü düşündü, fakat yanlıştı.
O, yolda ağlamaktan kızarmış gözleriyle önünü bile görememesine rağmen, inatla yüzünde tuttuğu gülümsemesiyle yürürken köşedeki bankta oturan Min Yoongi onu görmüş, ve gülümsemesine karşılık vermişti.
Jimin, fark edemese bile, bir gülümseme kazanmıştı.
-Son-
![](https://img.wattpad.com/cover/130207348-288-k880263.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
did i do any mistakes today?
FanficEğer bugün biri bana gülümserse, intihar etmeyeceğim. •YoonMin•