4.Bölüm
''Beni çok yordun güzelim. Seni bulmak zor oldu'' deyip bugün kilerin aksine piçimsi bir sırıtış yerleştirdi yüzüne ki hala çekiciydi.
''Hey! Nereye gidiyoruz dedim sana!'' Bunu yüksek sesle söylemiştim çünkü sinirlenmiştim. Çabuk sinirlenen bir insandım ve o beni kolayca sinirlendirmişti.
Gözlerini yoldan ayırmadan, piç sırıtışı hala yüzündeyken bana cevap verdi.
''Cehennemine!''
Ne! Ne saçmalıyor bu geri zekâlı? ''Güzel şaka.'' Dedim alayla ama yüzümde eğlenceli bir ifade kalmamıştı artık.
''Akıllı durursan.'' Duraksadı. ''Bu bir şaka'' dedi ve göz kırptı. ''Bak beni çıldırtma!'' Sesimi yükseltmiştim.
''Bana. Hemen. Nereye. Gittiğimizi. Söyle!'' Dedim, üzerine doğru tıslayarak.
''Bana emir veremezsin. Sen kimsin ki?''. Sesi önce alay doluyken. Son cümlesinde elini çeneme koyarak sinirle sıktı. Bir yola bir bana bakarken cevap verdim. ''Ben kim miyim?'' Alayla bir ''Hah'' sesi çıkardım ama sonra tamamen ciddi oldum ve üzerine tısladım, yine.
''Ben bir telefonla seni bu ülkeden sürdürebilecek olan kişim.''
Histerik bir kahkaha atınca sırıttım. Demek beni tanımıyordu. Ama benim bir ''Styles'' olduğumu olduğumu unutuyordu. Teknik olarak o da bir ''Styles'' tı. Ama... Beynim yine işlevini kaybetmişti. İçki etkisini tekrar gösterirken yutkundum. İki içkiyi karıştırmıştım. Midem fazla hasatsı ve ben bundan nefret ediyordum.
''Sende henüz benim kim olduğumu bilmiyorsun, güzelim.'' O da beni taklit ederek önceki cümlesinde sırıtıp sonrakinden ciddileşti.
''Ben seni şuracıkta lime lime edebilecek kişiyim.'' Bu çocuk sınırlarımı zorluyordu. Dalga geçtiğini mi sanıyordu? ''Hah. Nedense hiç korkmadım.''
Bana doğru uzanıp bölmeyi açtığında gözlerimi hiç kırpmadan silahlar ve şarjörlerle dolu yerde takılı kaldı. Korkmamıştım. O.Bana. Hiç. Bir. Şey. Yapamazdı!
''Bu bir şakaysa komik değil. Oyuncak silahların ve eşek şakaların bana işlemez'' Silahların gerçekçi olduğunu elbette biliyordum! Ama sadece böyle hissetmek istiyordum.
'Bölmeyi tekrar kapattı ve fazla sarhoş olduğum hakkında bir şeyler mırıldandı. Öyleydim. Üsteler ve itiraz ederdim ama yapamadım. Bunun için fazla yorgun ve bitkin hissediyordum. O muhtemelen bana şaka yapıyordu ya da arkadaşlarım onu bir şakayı düzenlemek için tutmuştu. Bunun başka bir açıklaması olmazdı. Bu sadece bir şakaydı. Katil ya da bir psikopat biri beni kaçırmıyordu. Bu sadece boktan bir şakaydı. Gözlerim ağırlaşırken mırıldandım ve onunda benden sonra mırıldandığını işittim.
''Beni uyandırmaya kalkma sakın, uyuyacağım. '''
'Dua et ,bana lazımsın''
▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂▂
Büyük bir baş ağrısıyla uyandım. Farklı bir oda ve farklı bir yataktaydım. Ama en az benimki kadar kaliteli olduğunu hissedebiliyordum. Odaya baktığımda siyahtan başka hiçbir şey göremedim odayı simsiyah döşemek güzel bir fikirdi ama burda yaşayacak olan kişiyi bir süre sonra sıkardı. Tabiki bu kişi ben değilim. Peki bu kişi kimdi? Umrumda mı? Burası neresi ki? Ben neden burdayım? Tabi yaa şu ahmak. Bu bir şakaydı ve şimdi buradan gidecektim yorganı üzerimden atığım anda üstüme baktım hemen. Aman Tanrım bu bir şaka olsa bile insan pijama verirdi canım ben böyle bir şey görmedim. Ne saçmalıyorum ben? Çocuk beni soysun mu yani? Her neyse oda içinde göz gezdirdim ve çantamın görüş alanıma girmesini bekledim ama siyah modern eşyalardan başka bir şey göremedim doğru ya çanta almamıştım elimi arka cebime attığımda parmak uçlarım anahtarın pekte sivri olmayan uçlarına değdi diğer cebime elimi attığımda ise sadece kotun kumaşı vardı. Boş. Peki ya oralarda bi yerde İphone 6 Gold gören oldu mu?
Yorganı üstümden attım sonra ise yeri boyladı yatakta göz gezdirince telefonumun köşede oldugunu fark ettim altın rengi olması gözlerimi kısmama sebep oldu arkamı döndüm pencereden ufacık sızan ışığa baktım perde çok az açıktı bu gözlerimin dahada kısılması sonrada kapatmama neden oldu. Gözlerimi biraz ovaladıktan sonra yatağa baktım herhangi bir ıslaklık yada kan yoktu tabi yatak örtüsü siyah olduğunden bu pek seçilmiyordu ama dün gece bir yaramazlık yapmadığıma emindim yapsaydım ahberim olurdu dimi. Evet öyle.
Burada çok fazla oyalandığımı düşünerek telefonumu arka cebime atıp ayağa kalktım yere bastığım an sendeledim ve yatağa oturarak düştüm hadi ama ayakkabılarımı bile çıkarmamıştı. Ucube!
Kendimi toparlayıp tekrar ayağa kalktım topuklularım parkede ses yapıyordu bu yüzden daha yavaş ve sessiz olmaya çalıştım biraz uyku sersemliğiyle yürüken elimi kapı tokmanığna attım ve yavaşça çevirdim karşımda ne bir duvar ne de bir merdiven vardı.
Karşımda aptal gibi sırıtan bir ucube vardı.
''Demek uyanmışsın''
Slmslm ^^ Yb çok geç kaldı farkındayım ama teogla uğaşıyordum derslere yoğunluk gösterdim bi sınır yok umarım beğenirsinız okuduktan sonra herhangi bir fikriniz düşünceniz varsa yorum yapabilirsin beğendiysen oylamanız yeterli çok teşekkürler sevdiceklerim <33 ^^
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Black
Fanfic"Seni Seviyorum"Bu kelimeyi duymak sizce de saçma değil mi? Hayatınız kötü bir çocuğun elindeyken? Sizce ona nasıl güvenebilirim? Güvenmek mi? Ah.O sadece iyi ve saflara mahsustur. Peki ya aşk? Her gün sizi işkence altında tutan psikopat bir çocuk t...