Chapter 5: FLASHBACK (part 2)

23 0 0
                                    

Pagkatapos ng pag uusap naming iyon, wala na akong ginawa kung hindi umiyak.

Naramdaman ko na lang na ilang oras na pala akong umiiyak.

From 7:00-11 something. 

Ang dami ko kasing naiisip.

Ang daming tanong na paulit ulit na nagrereplay sa utak ko.

Katulad na lang ng BAKIT NAGAWA NIYA AKONG LOKOHIN?!

BAKIT NAGAWA NIYANG SIRAIN YUNG TIWALA KO SA KANYA?!

BAKIT GINAWA NIYA YUN?!

PORKE BA WALA AKONG TWITTER?!

NAKAKAPAGSISI.

NAGSISISI AKO, BAKIT SIYA PA?!

BAKIT BA HINDI AKO GUMAWA NG TWITTER?!

Pero naisip ko din, kung talagang mahal niya ako hindi niya yun magagawa kahit pa wala akong twitter.

KAHIT PA SURE SIYA NA HINDING HINDI KO MABABASA YUN.

Yan, yan ang mga linyang paulit ulit na nagpeplay sa utak ko.

BAKIT NIYA AKO GIN@GO?!

MINAHAL KO NAMAN SIYA AH?

HINDI PA BA YUN SAPAT?!

BWISET SIYA.

WALANG KWENTANG TAO.

PERO BAKIT GANUN?!

HINDI PA DIN NAGBABAGO YUNG PAGMAMAHAL KO SA KANYA?!

Inoff ko yung phone ko pagkatapos ng pag uusap namin.

Nagising na lang yung diwa ko nang.....

*kruuuuuuuu*

OO, GUTOM NA AKO.

LAHAT NG SAMA NG LOOB KO IDADAAN KO NA LANG SA PAGKAIN.

Pa 12:00 na nang bumaba ako para maghanap ng makakain.

Hindi pala ng makakain, ng MALALAMON pala

Nakakita ako ng madaming madaming pagkain nung pagkabukas ko ng ref.

LAHAT KINUHA KO.

Kapag stress ako sa pagkain ko binubuhos.

Kaya eto, lalamon ako.

*munch* *munch* *munch*

*munch* *munch* *munch* *munch* *munch* *munch*

*munch* *munch*

*munch* *munch* *munch*

*munch*

*munch* *munch* *munch* *munch* 

*munch* *munch*

*munch* 

*munch*

One word, eight lettersTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon