My Guardian Angel [BTS Jimin Fanfic]

[ 2 ]

Nandito ako ngayon sa may bench, nagbabasa ng wattpad :)

nang biglang..

3..2..1..

*POOOOOOOOOOOF*

Pinaliguan lang naman ako ng isang sakong harina mula sa likod. Kayo na bahalang mag imagine sa itsura ko ngayon :///

AISHHH. Ang malas ko talaga!!!

"AHAHAHAHAHAHAHAHAHA" pagtatawanan nila. Pinagpag ko na lg yung sarili ko tsaka na tumakbo papuntang locker ko nang nakasalubong ko si Jimin.

"Ano nangyari sa'yo?" tanong niya. Inignore ko lang at patuloy nang lumakad. Pero sinusundan nya parin ako.

Nakarating na'ko sa harap ng locker ko. Binuksan ko ito and tadaaa! Ano pa ba ineexpect ko? -.-

Nawawala yung shirt kooo T.T  Buti na lang andito pa yung pants ko.

"Looks like you need to use this." sabi ni Jimin. Humarap naman ako sa kanya na nag ooffer sakin ng isang black na shirt.

"Ano 'to?" tanong ko. "T-Shirt." sagot nya. Luhhhh

"Alam ko naman eh." sabi ko.

"Eh ba't nagtatanong ka pa? Tss. Suotin mo na lang kasi." pagpupumilit nya.

Kaya dumiretso na'kong cr tsaka na naligo at nagbihis.

Lumabas na'ko at nakita ko syang nakasandal sa wall.

"Jimin, Salamat ha." sabi ko tsaka nagbow.

"Wala yun. Andito lang ako lagi pag may problema ka." sabi niya.

Ngumiti lang ako.

Sa totoo lang, ayoko talagang tinutulungan ako. Lumalabas akong mahina at ayoko nun. Kaya lang nga.. kahit lumaban ako, talo parin naman ako. Haaaay

"Alis nako." sabi ko at agad nang tumakbo paalis.

Ayoko munang pumasok ngayon. Sobrang nababadtrip ako tsaka parang sasama pakiramdam ko :/

Okay lang namang magcutting ako ehh. Ang importante, masasagutan ko yung exams ko.

Naglalakad na'ko ngayon pauwi ng bahay. Malapit lang kasi sa school yung bahay namin.

*Haruman neowa naega hamkke hal suitdamyeon. Haruman neowa naega sungja bulsuitdamyeon.*

(ringtone ko yan)

"Yoboseyo?"

[Gosh! Kelan ka natutong magcutting classes?]

"Sino 'to?"

[Suot mo pa yung tshirt ni Jimin, huh?]

"Sino ka ba? Saan mo nakuha yung number ko?"

[Yah~ di na importante yun. Kahiya kang malandi ka.]

"Just tell me who you are!"

[Tingin ka sa likod mo, landi!]

*end call*

Lumingon naman ako sa likod. Si Julie pala. Lumapit sya sakin.

"Alam mo? Kung lalayuan mo si Jimin, di kna namin pakikielaman. Nobody ka lang naman eh. Pero dahil siguro weaaaaak ka, kailangan mo talaga ng tutulong sa'yo. How nice. Tapos magmumukha kang mabait? Tsktsk. Micah Jung. Tingin ka kaya sa salamin para makita mo yung sarili mo kung gaano ka kalandi para lumapit kay Jimin araw-araw. Oh! Siguro.. kaya ka lumalapit kay Jimin.. para maging somebody ka din noh? Famewhore." naiyak ako sa mga sinasabi nya. Nasasaktan ako but.. I'm not like that. I never was and never will.

"Oops! I spilled too much information about you. Naiiyak ka na tuloy. Guilty? Hah. Sorry not sorry. I'm just telling the truth." sabi nya at umalis na sa wakas. I'm not guilty and I'm so not like that. Hindi totoo yung sinasabi nya tungkol sakin. But..

I think she's right na kailangan ko na talagang lumayo kay Jimin. Para rin nman sa kalagayan namin yun.