SPIRAL GANG 1st Tale: Ang Nawawalang Bayan

Part 4

Mayamaya may sumitsit kay Ruth. Hindi siya lumingon. Sumitsit uli at biglang may magaan na kamay na humaplos sa braso niya. Halos mapatalon siya sa gulat at napalingon sa tumatawag sa atensiyon niya. Nakatayo pala siya sa tabi ng isang maliit na booth kung saan nakaupo ang isang magandang babae. May tarot cards sa harapan nito. Manghuhula. Mukhang kasing edad lang ito ng ate niya. Mahaba ang itim na buhok nito na may parteng kumikislap. Nilagyan ba nito ng glitters ang buhok nito?

"May importanteng bagay kang naiwala, miss. Kaya ngayon naaamoy at nakikita ka nila. Katulad nang kung paanong naaamoy at nakikita mo rin sila."

Napatitig si Ruth sa mukha ng babae na direkta ring nakatingala sa mukha niya. "Anong sinasabi mo?"

Ngumiti ito. "Huwag mo balewalain ang napapansin mong signs, miss. Kasi totoo ang kutob mo. Nakikita ko sa aura mo na marami kang alam tungkol sa kanila. Hindi ka ordinaryong tao, tama ba?"

Tarantang sinulyapan ni Ruth ang mga kaklase niya at nakahinga ng maluwag na walang nakarinig sa manghuhula. Ayaw niyang lalo pang matakot at mailang ang mga ito sa kaniya.

"Gusto mo bang hulaan din kita? Palad mo lang, makikita ko na ang mangyayari sa'yo sa hinaharap. Magaling akong manghuhula, miss. Fifty pesos lang."

Ibinalik niya ang tingin sa manghuhula. "Hindi ho ako interesado malaman ang hinaharap ko." At masyado siyang mahal maningil.

Pinakatitigan siya nito at biglang ngumiti. "Hindi ka naniniwala sa akin, 'no? Sige bibigyan na lang kita ng libreng hula. Balang araw, kapag nagkatotoo, maalala mo lang ako, sapat nang bayad para sa akin. Pahiram ng kamay mo." Umiling siya. "Sige na, libre 'to. Interesado lang talaga ako malaman kung ano ang mangyayari sa'yo." Ngumiwi si Ruth pero sa huli pinagbigyan din niya ito. Inilahad niya ang kamay sa harapan ng manghuhula na maingat iyong hinawakan at pinakatitigan.

Bigla narealize niya na hindi gumagalaw ang babae at hindi kumukurap habang nakatitig sa palad niya. Namangha siya at hindi rin tuloy inalis ang tingin dito. Kumikislap-kislap pa rin ang ilang parte ng buhok nito pero wala siyang makitang glitters. Paano kaya nito nagawa 'yon?

Biglang naalis ang tingin ni Ruth sa buhok ng manghuhula nang suminghap ito at gumalaw na uli. Nagulat siya nang pagtingala nito sa kaniya ay nakita niyang tumutulo ang mga luha nito. Parang nilamutak ang puso niya nang makita ang labis na kalungkutan at pagdurusa sa mga mata ng babae. Nanlamig siya kasi may palagay siyang umiiyak ito dahil sa nakita nitong future niya. Ibinuka nito ang bibig pero naunahan siya ng takot kaya mabilis niyang hinila ang kamay niya palayo rito.

"Huwag mo na sabihin sa'kin," pigil niya.

Bumakas ang pag-unawa sa magandang mukha ng manghuhula. "Hayaan mong sabihin ko lang sa'yo ang isang bagay, miss. May taong nakalaan para sa'yo pero marami pa kayong pagdadaanan bago kayo magiging masaya. Nakatakda kang maipit sa pagitan ng dalawang magkasalungat na panig at wala kang magagawa kung hindi hayaang umayon ang lahat sa dapat mangyari. Sa tuwing darating ka sa punto ng buhay mo na akala mo hindi mo na kaya, isipin mo lang na matindi rin ang nararanasan niya at na pareho kayong hindi makakatikim ng saya kapag may isa sa inyo ang sumuko."

Hindi niya naiintindihan ang sinasabi ng manghuhula at sa totoo lang gusto niyang kalimutan ang mga iyon sa lalong madaling panahon. Pero may kung ano sa pagtitig nito sa kanyang mga mata na nagsasabi sa kaniyang kahit maraming taon ang lumipas, hindi mawawala sa isip at puso niya ang mga sinasabi nito ngayon.

"Ruth, ano pang ginagawa mo diyan? Kanina pa nakaalis ang iba."

Kumurap siya at lumingon nang lumapit sa kaniya si Andres. Kumunot ang noo nito nang sumulyap sa manghuhula bago nito hinawakan ang braso niya at hinila siya para lumapit kina Selna at Danny at sa walo pang natitirang kaklase nila.