killer darling ;; yoonmin ✓

the end

Göz kapaklarımdaki ağırlık bir anda kalkarken ben de yavaşça gözlerimi açtım. Bir kaç saniye etrafı sadece beyazlık esir alırken görüşümün netleşmesi ile tavan ile karşı karşıya geldim. Bir kaç kez gözlerimi kırpıştırdığımda her yerimin ağrıdığını hissettim. Ne oluyordu?

En son hatırladığım şeyler Jimin'i serbest bırakmam ve... Ve evi yakmamdı. Ölmediğime göre ya hastanedeydim ya da ceza evinde?

Karnımda hissettiğim ağrının ağrı değil de ağırlık olduğunu anladığımda gözlerimi yavaşça üzerime çevirdim.

Karnımın üzerinde yatan kahverengi bir kafa görmemle biraz ürkmüştüm. Dikkatli baktığımda bu kişinin Ji-BİR DAKİKA NE! JİMİN Mİ?

"Jimin! Jimin bu sensin!"

Aniden doğrulmam ve bağırmamla yerinden sıçrayarak kalkan Jimin ilk önce gözlerini ovuşturmuş, daha sonra da olayı idrak ederek o da aniden ayağa kalmıştı.

"Yoongi! Yoongi uyandın! Tanrım teşekkür ederim. Taehyung uyandı, o uyandı!"

Etrafta deli gibi koşturmaya başlamıştı. Bir yandan ağlıyor bir yandan da deli gibi odanın dışına doğru sesleniyordu.

Burası bir hastane ya da cezaevi değildi. Burası... Bir sığınaktı.

İçeri Taehyung girdiğinde o da ufak bir çığlık atıp boynuma atlamıştı. Yatağa geri düşerken Jimin de yanıma oturup ağlamaya devam ediyordu.

"Jimin... Sen, gitmedin mi?"

Yüzünde buruk bir gülümseme ile kafasını iki yana sallarken aniden gelen burnumdaki sızı ile ben de ağlamaya başlamıştım. Taehyungdan ayrılıp Jimin'i kendime çektiğimde hasretle ona sarıldım.

Biz sarılırken Taehyung bizi yalnız bırakmıştı. Jimin'den ayrılıp alınlarımızı birleştirdiğimde ikimizin de yüzü sırılsıklamdı.

"B-beni çok korkuttun Yoongi."

Ellerimle göz yaşlarını silip dudağına bir öpücük kondurmuştum. Alınlarımız hala birleşikti.

"Gitmedin."

Bu sefer o benim dudaklarıma öpücük kondurmuştu.

"Gitmedim, gidemedim."

Onu derin bir öpücüğün içine çekerken Jimin ilk defs bu kadar tutkuluydu.

Nefes nefese geri çekildiğimizde gözlerimi kapatmıştım.

"Y-yoongi söylemek istediğim bir şey var."

Gözlerimi açıp dikkatle Jimin'e baktığımda konuşmaya devam etti.

"Ben koşarak geri yanına geldiğimde ev yanıyordu ve sen... içerdeydin. Taehyung vardı... Sonra, sonra itfaiyeciler geldi ve..."

Kesik kesik konuşuyordu ve ne söylediği anlaşılmıyordu.

"Jimin, sakil ol ve derin bir nefes al."

Dediğimi yapıp derin bir nefes aldı.

"Şimdi bana olanları baştan anlat."

-

"Ne demek polisten kaçtınız!"

Karşımdaki üçlü deri koltukta sıralanmış Taehyung, Jimin ve Jimin'in kardeşi olduğunu öğrendiğim çocuğa bağırıyordum. Taehyung için problem yoktu, ilk kez polisten kaçmıyordu. Üstüne bile alınmamıştı. Jimin ise tam tersi parmakları ile oynuyor ve her an ağlayacak gibiydi. Jimin'in kardeşi ise, sanırım Jungkook'tu, bana gözünü bile kırpmadan nefretle bakıyordu. Sanırım abisini kaçırdığımı ve benim bir katil olduğumu öğrenmişti.