Ah,hayır,hayır. Yine kapıda kaldım ve bu, diğerlerinden çok daha farklı. Tamam çoğu zaman bu başıma gelirdi ama bu çok daha farklı biyerdeydi ve sanırım kaybolmuştum. Tamam, odaklanalım çünkü şu anda bi binanın önünde oturuyosun. Ve bu dikkat çekmene sebep oluyor. Şimdi, tehlikede olmanı gerektiricek 5 durum vardı sanırım. 1. Şuan nerede olduğumu tam olarak bilmiyorudum. 2. Yanımda para yoktu. 3. Candice yanımdaydı. 4. Evimin nerede olduğunu bilmiyordum.Ve 5. NEWYORK'TA TEK BAŞINIZDASINIZ?!
-Candice annemi aradın mı?
+Evet ama kapattı işi olabilir.
-Şu kadının ne zaman işi yokki?! Kızı burda ama kendisi takmıyo. Ne güzel.
+Alex kendine gel çok normal bişey. Bak arıyo hadi aç telefonu.
~~~~~~
-Anne?
+Uçaktan indiniz mi kızım?
-Evet anne. TAM 2 SAAT ÖNCE!
+Tatlım özür dilerim, toplantıdaydım. İlgilenemedim.
-Peki.Ev nerde peki?
+Ne evi?
-Anne biz nerde kalıcaz?!
+Ah, Tanrım. İnanmıyorum. İnanmıyorum. Özür dilerim ben hemen sana para göndericem ve sende kalıcak bi yer bul. Yani.. şimdilik.
-Anne ne diyosun?Ya nasıl unutursun biz nerde kalıcaz anne of burayı hiç bilmiyorum.
~~~~~~~~
+Ee ne dedi?
-Lanet olsun yüzüme kapattı. Ve mükemmel haber *evimiz yok*
+Ne? Nasıl? Amaa..
-Candice bi yolunu bulucaz annem şimdi bize para göndericek ve halledicez sorun yok. Bak, bu tatilin 3. günü ve şimdiden mahvetmicez tamam mı?
+Bencede.
-10 Dakika sonra-
-Alex yeter artık dakikalardır bi sağa bi sola yürüyüp duruyosun ve karşımızdakiler bize çok kötü bakıyo.Cidden.Ama sanırım kötü bi haber değil çünkü çok yakışıklılar.
Güldüm ve bize bakan -yakışıklı çocuklara- bakmak için kafamı çevirdim.Bizden biraz uzun, biri sarışın bırı kumral ve gerçekten yakışıklı 2 çocuk duruyodu. 2 saniye kadar bakıp hemen kafamı önüme çevirmiştim ki yeniden onlara dönmemle ve kumral olanla göz göze gelmem bir oldu. Az öncede göz göze gelmiştik ama bu sefer daha yakındandı, çok daha yakından. Metrelerce uzaktan bize bakan çocukla şuan aramda yalnızca 30-40 cm vardı. Ve bana gülümsedi ve konuşmaya başladı.
-Bi sorun mu var? Baya telaşlı gözüküyorsun.
+Hayır yanii şey, evet var.Buralarda bildiğin bi otel var mı?
-Hımm, sanırım biliyorum. Bizim cafede kalabilirsiniz. Alt katı cafe ama üst kat otel gibi bi yer.
Candice'a döndüm. Ve kulağıma eğilip 'Evet,evet,evet, salaklaşma evet!!' diye bağırarak fısıldadı.Ve bende kumral çocuğa dönüp gülümsedim. Tanrım! ben ne yapıyordum.Şuan hiç tanımadığım birinin peşinden gidiyordum ve, ve umarım başıma bişey gelmez.
