Διπλή Ταυτότητα

6.

Αυτό το κωλογαμημένο ξυπνητήρι, θα το πετάξω από το παράθυρο κάποια στιγμή και δεν θα φταίω εγώ.

Έκλεισα το ρημαδιασμένο ξυπνητήρι και σηκώθηκα από το πουπουλένιο στρωματάκι του ζεστού κρεβατιού μου.

Μπήκα στο μπάνιο και μετά από ένα γρήγορο ντουζ, βγήκα έξω.
Άνοιξα την πόρτα της ντουλάπας μου και χώθηκα μέσα στο μικρό δωμάτιο.

Μετά από αρκετό ψάξιμο, βρήκα επιτέλους τι θα βάλω.

Έβαλα τη μάσκαρα, το eyeliner και το λιπ γκλος μου. Πήρα και τη μαύρη τσάντα μου, άρπαξα και το σκέιτ από το πάτωμα και κατέβηκα τις σκάλες.

Πώς το πάθες;

Επ, Μαρίκα; Ξύπνησες βλέπω!

Φυσικά. Τι περίμενες, ότι θα 'σαι αφήσω μόνη και αβοήθητη;

Πολύ που χέστηκα πως θα με αφήσεις. Τώρα πάνε ξανά για νάνι. Γιατί δεν σε βλέπω καλά.

Ωω γλυκιά μου, όχι τόσο γρήγορα!

Καλά, κάνε ότι θέλεις. Δεν ασχολούμαι μαζί σου.

Αν κατάλαβες μιλάς σε μια φωνή στο κεφάλι σου. Η οποία είναι εσύ.

Μαρίκα μην μου το χτυπάς. Τώρα άσε μας, γιατί έχουμε και σχολείο.

Μαξ- Γη καλεί Ίλια. Ίλια ακούει;

Ίλια- Ναι, τι έλεγες;

Μαξ- Που χαζεύεις;

Ίλια- Αν σου πω ότι μίλαγα με μια φωνή στο κεφάλι μου, την οποία την έβγαλα Μαρίκα, θα με πιστέψεις;

Μαξ- Όχι. Ίλια λες πολλές ασυναρτησίες, μήπως έχεις πυρετό;

Ίλια- Όχι. Πάμε κάτω!

Είπα και συνέχισα να κατεβαίνω τα σκαλιά μαζί με τον Μαξ.

Όταν έφτασα στο σαλόνι. Μια μυρωδιά τρύπησε τη μύτη μου.

Μμμμμμ, τηγανίτες!!

Ίλια- ΤΗΓΑΝΙΤΕΣ!!!!!!!

Έτρεξα προς το τραπέζι και έκατσα γρήγορα.