İnsan bazen sadece sever ama bu da hiçbir işe yaramaz. Düzelmezsiniz. Varlığı yakar, yokluğu daha çok yakar. Zamanla, içinizde bir yerlerin kanadığını hissedersiniz. Hiç geçmez acısı. Yanar, sızlar, kanar. Kanadıkça acır. Acıdıkça da ağlarsınız. Gözyaşlarınız akar sonra acınıza inat. Sanki ağladıkça acının geçtiğini hissedersiniz. Bu yüzden daha çok ağlarsınız. O tuzlu su, acınıza karışıp gitsin diye. Bazen de sadece susarsınız. Hiçbir şey demeden öylece bakarsınız içinizden kayıp gidenlere. Sanırlar ki bir derdi yok. Öyle kolay kafasına takmıyor ama hayır, öyle bir takarsınız ki kafanıza. İçinizde ne depremler olup, enkaz altında kaç kayıp verdiğinizi kimse bilemez. Eğer bilseler, "bu yaşıyor olamaz" derlerdi. Siz yaşarsınız ama. Kaybettiğiniz her şeyin acısını, dibine kadar yaşarsınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
