Bazen sadece sesini duymak öyle iyi gelir ki...Hep konuşsun istersin, hiç susmadan.Sesinin her tonunu, hafızana hapsetmek istersin.Kahkahası, bir girdap gibi içine alır seni.Duydukça başın döner, o hariç her şeyi unutursun.Yine de "o hep gülsün" dersin.O ses, seni hayatta tutan ipliğe bir düğüm daha atar çünkü. Bir kat daha bağlanırsın ufak sevinçlerine.Daha fazla şarkı dinlersin.Bazen komik olmasa bile gülersin söylenenlere.Düşüncelerin, zihninin içinde öyle karışır ki... Kendi iç sesini bile duyamazsınama konu ona gelince, duymadığın şeyleri bile duyar gibi olursun. Senin defalarca kez yazdığın kelimeleri, sanki o söylüyor gibi gelir. Bunun düşüncesiyle gülümsersin.Kendinle konuşursun.Hatta en güzelinden bir iç çekersin.Nasıl kötü bir dünyada yaşadığını unutup, seversin o kötü dediğin dünyayı.Onun sesi işte böylesine bir mucize.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
