Eda babasına gitmişti.Mutluydu.Ama annesi onu sürekli arıyor ve sanki önem veriyormuşçasına kızım nasılsın diye sorular soruyordu.Hepsinin cevabını Eda iyi değilim senin yüzünden diye cevap vermek istiyormuşçasına telefona öylece bakıyordu.Fakat bu annesi sordu diye önemsiz olan sorulara sadece iyiyim evet haklısın gibi cevaplar verebiliyordu.Kalbinden geçenleri annesine söylemek cok zordu çünkü içinde garip bir his vardi.Annesi diye sevmesi lazımdi değilmi?Ama ondaki karşılığı sadece dogurdu yonundeydi.Evet sadece doğurdu diye adlandırıyordu çünkü annesi ona bakmamıştı sadece doğurup sanki bir çöpmüşçesine çöp kutusuna atti sadece bunu yapti Eda annesine olan bu garip duyguyu nasıl adlandırabileceğini bilemiyordu.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Var Mısın Okumaya?
Short StorySadece ruhumu dinlendirmek istiyorum.Ve içimdeki yası birazda olsa dindirmek...