My Unexpected Love

Epilogue

A/N: Dalawang parts po pala ang epilogue na 'to. Pagpasensiyahan niyo na po. Sadyang makulit lang talaga ang imagination ko kaya humaba. HAHAHA! Okay.

Enjoy reading po! XD

PS: Germae, tani magustuhan mo ang epilogue biskan daw sabaw. Haha! Imagine lang nga si Miko kag si Xander, iisa XD

***

Epilogue: (Part 1) Reminiscin' The Past

Gerzy' POV

Siya, si Miko, ang dahilan kung ba’t binuksan ko ulit ang mga mata ko sa mga masayang bagay at sa panibagong pagtingin sa buhay. Yung bang hindi kadiliman ang bumabalot sa mundo, kun’di pag-ibig at kasiyahan.

Siya, ang guardian spirit ko, ang dahilan kung ba’t may taong nagmamahal sa’kin kahit na may inawan siyang sugat sa puso ko. Mismo yung matatawag ko ng “perfect guy” ang iniwan niya at yun ay si Xander.

Siya, ang naging best friend ko, ang dahilan kung ba’t marunong na akong magpahalaga sa bawat munting bagay sa’ting mundo. Yung una akala ko na wala mga kwentang mga bagay ay naging mahalaga na sa’kin.

He is also the reason na hindi na nag-iisa si Skittles ko dahil nandiyan na si Gemi, the first gift I received from a friend which I really treasured forever.

Well, hindi lang siya ang naging dahilan ng lahat, siya rin ang naging una kong pag-ibig. Ewan ko kung anong taglay niya na naging dahilan upang mahulog ako sa kanya. Wala namang dahilan ang pagmahal sa isang tao, nararamdaman yan. Pasalamat na lamang ako na hindi ako sobrang baliw sa kanya na halos tapusin ko na ang buhay ko nang nawala siya. Oo, umiyak ako. Oo, hinahanap-hanap ko siya.

Oo, mahal ko siya, pero alam ko namang mahal niya ako kahit biglang kaibigan lang. I don’t care, as long as, nakasama ko siya kahit 1 week lang ata at naging parte siya ng buhay ko.

“He’s my unexpected love,” sabi ng isang teenager na nakangiti sa’kin habang hawak-hawak ang isang libro. Mukha na siyang ewan sa harap ko dahil sa kaiiyak. Na-carried away ata. What a soft-hearted girl.She’s cute at naalala ko ang sarili ko sa kanya. It’s awkward na sabihin pero parehas kami ng fashion sense plus may glasses pa siya like me.

Talagang binasa mo ang epilogue ha. Talagang naiyak ka pa,” natatawang sabi ko sa kanya at napangiti ulit siya habang pinupunasan ang mga luhang umaagos sa pisngi niya.

"Nakakaiyak po, e. Di ko po mapigilan ang mga luha ko," sabi niya sabay abot niya sa’kin ang libro na hawak-hawak niya at habang nakangiti ng malapad. Infairness, masayahing bata ‘to.

“Ms. Gerzy, pirmahan mo. Oh my gosh, you’re so pretty talaga even though your not a teenager anymore! I want to have a picture with you now na! Ang galing mo pa magsulat ng stories at halos lahat ng mga books mo naging movie adaption na! Shaks! I can’t believe na kaharap ko ang isang Gerzy Mae Santos-Garcia!” sabi niya sa’kin habang pinipirmahan ko ang libro niya. So energetic little girl. Well, tama ang mga sinabi niya. Writer na ako--- published writer to be specific. I’m the most promising writer in my generation upto this day.

Marami na ngang nagbago sa’kin. Naging sikat na ako. Madami na akong fans at palagi akong napapansin. Hindi katulad noong una na palagi ako binubully at pinagtatawanan. Well, I’ve change, pero konti lang naman. I’m the same old Gerzy na masayahin at mahiyain. Pero di na ako ang 16 years old na Gerzy. I’m now 30 years old. Nakakatawa nga, ang tanda ko na pala. “Thank you dear. I’m glad to finally meet you. Natutuwa ako sa messages mo sa’kin sa wattpad at sa facebook. Thank you sa support.” sabi ko sa kanya. I think she’s 16 years old. Hey, she’s my mini version.

More about me? Well, I’m married to Xander at may anak kami... si Andrea. She’s 7 years old at she’s also the mini version of me--- the almost little Gerzy. Tungkol naman sa amin ni Xander. To make the story short. Pinatunayan niya nga sa’kin na mahal niya ako, we got engaged at we got married years after. Wala namang interesting sa love story naming dalawa. It is just a typical love story that started with a ‘Once upon a time’ and ended up to ‘Happy ever after forever’. I love Xander, hindi siya panakip-butas kay Miko.