Vrees mij • Riverdale

002 - Kevin

Kevin kon zijn ogen niet van hem afhouden. Zijn blik gleed als ware het zijn vingertoppen over zijn donkere, ietwat pluizige wenkbrauwen, zijn krachtige, geschoren kaaklijn, en zijn lippen, oh die machtig mooie lippen. Kevins mond plooide zich in een glimlach. Een begroeting was al onderweg naar buiten, maar stokte abrupt toen de jongen dwars door hem heen keek.
Joaquin liep hem straal voorbij.
Ongelovig staarde Kevin hem na. Hij had over dit moment gefantaseerd – vaak zelfs – maar nooit was het in hem opgekomen dat Joaquin hem gewoon voorbij zou lopen. Hij was te verbluft om te reageren.
Zijn maag maakte een nare buiteling toen hij het meisje doorkreeg dat naast hem liep. Ze haakte haar arm door die van Joaquin en draaide haar hoofd zijn kant op toen het tweetal hen gepasseerd was.
Ze knipoogde.
Ze knipóógde naar hem, liet er zelfs een luchtkus op volgen! Kevin voelde hoe warme vlekken in zijn nek omhoog kropen. Niet omdat het hem iets dat een bloedmooie meid – want dat was het! – naar hem omkeek, maar omdat de ander dat níet deed en die griet dat doorhad ook!
'Het kan niet dat hij me niet heeft gezien, hè?' fluisterde Kevin verslagen. Aarzelend keek hij Betty aan, die het tweetal eveneens nakeek. 'Zou dat zijn vriendin zijn? Haar aura is nog tastbaarder dan dat van Cheryl Blossom.'
'Misschien is het zijn zus,' opperde ze twijfelachtig.
Kevin fronste. 'Ze is blond en heeft een veel lichtere huid dan hij.' Hij schudde zijn hoofd. 'Wat doet hij hier?'
En waarom doet hij alsof hij me niet kent? De laatste woorden die Joaquin had gesproken voordat hij in de bus stapte, klonken nog helder in zijn hoofd. 'Ik ga je missen, Preppy.' En dan die halve glimlach. Nou, daar was weinig van te merken.
Kevin rechtte zijn schouders en maakte aanstalten om achter hem aan te gaan. Hij zou dit niet zomaar over zijn kant laten gaan. Hij wilde verhaal halen. Niet alleen waarom Joaquin deed alsof ze niet met elkaar gedatet hadden, hij wilde ook weten wat hij hier in vredesnaam deed. Voordat hij vanwege zijn misdaden was weggevlucht, had hij op Southside High gezeten, net als alle Serpents.
'Nou, je vriendje is blijkbaar niet de enige Serpent meer,' mompelde Kevin. Jughead was na de arrestatie van zijn vader even overgeplaatst geweest, maar omdat hij daar toch ook niet helemaal zijn plaats kon vinden en zijn enige vrienden hier zaten, was hij toch teruggekomen.
'Hij zal hier toch niet op school komen?' vroeg Betty vertwijfeld.
'Ik zou niet weten wat hij hier anders komt doen.' Hij bestudeerde Betty's gezicht. Ze vroeg zich vast af of de rest van hun motorclub hier straks ook op de stoep stond. 'Ik moet het hem vragen.'
Betty greep zijn arm. 'Doe dat dan straks. De bel...'
De bel ging voor ze haar zin kon afmaken.
Kevin zuchtte. Moest hij wachten tot de pauze? Hij wist zeker dat hij tot die tijd toch geen woord van de les zou onthouden.

Kevin ging toch braaf naast Betty in het wiskundelokaal zitten. Zijn ogen hield hij op de deur gericht, al kon hij zich moeilijk voorstellen dat Joaquin straks gewoon naar binnen kwam gelopen. Het was dat Betty hem net ook had gezien, anders had hij geloofd dat hij het zich had ingebeeld.
Terwijl de docent iedereen bij binnenkomst begroette, haalde Kevin zijn telefoon uit zijn zak vandaan. Het nummer van Joaquin had hij nooit verwijderd, hoewel hij hem na het afscheid nooit meer een berichtje had gestuurd.
Wat doe je hier?? typte hij, met een half oog op de docent. Na even aarzelen voegde hij er nog een X aan toe. Misschien was het beter om niet meteen van het ergste uit te gaan en was Joaquin wel gewoon diep in gedachten geweest en had hij hem écht niet opgemerkt.
En die meid dan? Zij had wel door dat je geen vreemde voor hem was!
Nerveus trommelde Kevin met zijn vingers op het tafelblad terwijl hij een antwoord afwachtte.