08 Nisan 2015
Uzun , karanlık kolidor
Eski postallarımın yerde çıkardığı tok ses
Koşmaktan sıkışan nefesim
Burnumdan ve kaşımdan aktığını hissettiğim kan
Ve içimdeki korku.
Hayat rutinim haline gelmişlerdi adeta.
Her gün, aksamadan, her adım birer birer gerçekleşiyordu.
Sadece bu gün tek bir fark vardı
Artık bitmesine karar vermiştim.
Her şeyin son bulmasını sağlayacaktım
Nefesim ciğerlerimi yakarken daha da hızlandırdım adımlarımı.
Her adımımda arkamı kontrol ediyor ardından karanlıkta önümü görmeye çalışarak daha da hızlanıyordum.
Nefesim kulaklarımda uğuldarken ,, İliklerime kadar korkuyordum.
Titreyen bacaklarım beni daha fazla taşıyamayacağını anlamıştım.
Boş kolidorda yankılanan sesler ile olduğum yerde durdum.
Gözlerimden yaşlar düşmeye başlarken titreyen bacaklarıma ellerimde eklenmişti.
Yavaşça arkaya çevirdim korkudan kocaman olmuş gözlerimi. Gerideki ışıklar birer birer yanıyor, her saniye bana daha çok yaklaşıyorlardı.
Derince yutkunup etrafıma baktım. Saklanacak bir yer olmalıydı
Dolapların bitiş yerini gördüğümde koşarak duvar ile dolabın arasına çöktüm. Dizlerimi kendime çekmiş, olabildiğince küçülmeye çalışmıştım.
Cılız biri olduğum için rahatça sığmıştım duvar dibine.
Şalterin açılma sesini duyduğumda ağzımdan bir hıçkırık kaçmıştı. Hemen elim ile ağzımı kapatıp gözlerimi sıkı sıkı yumdum.
Korkudan bayılmak üzereydim
-Minik kuzu nereye saklanmış acaba!
Duyduğum boğuk ses ve ardından gelen kahkha sesleri ile olduğum yere daha da sindim.
Elimi ağzıma daha da bastırmış titreyen bedenimi olabildiğince sıkmıştım
Dolaplara vurduklarında yerimde sıçramıştım. Ağlamam daha da şiddetlenirken elimi biraz daha bastırdım ağzıma. En ufak bir ses çıkmaması için.
Tanrıdan Şu an ki tek isteğim, bu işkencenin bitmesiydi. Ardından tüm işkencelere son verecektim
-Hadi ama Baek, uğraştırma bizi ve saklandığın yerden çık.
-Evet Byun! Bu sefer daha yavaş olacağız merak etme
Nefesim kulaklarımda uğuldarken yavaşça yutkundum ve gözlerimi açtım.
Elimi ağzımın üstünden kendime çektiğim dizimin üstüne koyup tekrar, ama bu sefer derince yutkundum
-Hadi ama Byun Baek, ders başlamak üzere, sen derse asla geç kalmazsın
Gözlerimi sıkıca kapatıp ellerimi kulaklarıma bastırdım.
Duymak istemiyordum, böyle şeyleri yaşamak istemiyordum
Ben, yaşamak istemiyordum
-Gidelim HyungBin, belli ki burada değil
Umut ile gözlerimi açtım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PETRİCHOR \CHANBAEK
Короткий рассказ*** -katilsin sen... Diye Fısıldadı genç adam karşısında titreyen bedene doğru -Bana muhtaçsın sen... Dedi tekrar. Küçük olan tekrar titremişti. Ya korkudan, ya heyecandan. Uzun olan biraz daha yaklaştı kısa olana -Yaşamak için dediklerimi y...
