အခန္း (၁၂)
အေႏြးဓာတ္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ သင္းပ်ံ ့ပ် ံ့ကိုယ္သင္းရနံ ့ေလးေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကိုတြန္႔ေကြးေအာင္ျပံဳးရင္း
သူႏိုးထ လာခဲ့သည္
ေက်ာေပးလ်က္ ဆံႏြယ္႐ွည္နက္နက္တို႔က
အိပ္ရာေပၚျဖန္႔ခင္းလ်က္သား
ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္မွာ ပီဘိ
ကေလးငယ္ေလးတစ္ေယာက္လို....
ႏိုးသြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္ အသာအယာပင္
အိပ္ရာမွ ထလာခဲ့လိုက္သည္
ျပတင္းေပါက္ကို ျဖည္းျဖည္းေလးဖြင့္ရင္း ေလာကႀကီးကို
ေက်ေက်နပ္နပ္ ျကည့္ေနမိသည္
ညကရြာသြန္းထားသည့္ မိုးေရစက္တို႔ေၾကာင့္
ေက်ာက္စိမ္းေရာင္ ေတာက္လို႔ေနေသာ ဝါးပင္ေတြေပၚ
ေနျခည္ ေႏြးေႏြးျဖာက်လာပံုက ေမွာ္ပညာ
ဆန္လြန္းလွသည္
ျပတင္းတံခါးမွ အလင္းေရာင္သည္ အိပ္ခန္းတြင္းသို႔ တျဖည္းျဖည္း ျဖာက်လာသည္
ေနာက္မွ လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ သူလွည့္ၾကည့္မိသည္
သူ႔ဖက္သို႔ လူးလြန္႔လာေသာ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူ.....
နာက်င္မႈေတြၾကားက သူ႔ဘဝကို ေပးအပ္ခဲ့သူ....
ေသခ်ာပါသည္ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ သူမခြဲႏိုင္ေတာ့.....
အျဖဴေရာင္ျခံဳလႊာက ခါးထိေလ်ွာက်ေနသျဖင့္
အဝတ္အစားတို႔ကာရံ မထားသည့္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္း
မွာ သူ႔အနမ္းရာတို႔က တံဆိပ္ကပ္လ်က္သား
အနက္ေရာင္ေတာက္ေနသည့္ ဆံႏြယ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တို႔က
မ်က္ႏွာေလးကို ပိုလို႔ ေတာက္ပေစသည္
အလင္းေရာင္ကို ခံစားမိသည္ထင္ သြယ္လ်ေသာ လက္တို႔ကို ႏွာဖူးေပၚတင္လ်က္
တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရင္း ႐ုတ္တရက္ သူ႔မွာ အၾကံတစ္ခုေပၚလို႔လာေလသည္
အလ်င္အျမန္ပင္ ေျခဖြဖြနင္းကာ စုတ္တံႏွင့္ စကၠဴလိပ္တစ္ခုကို ယူလိုက္သည္
ထို႔ေနာက္ သူ႔ေ႐ွ႕မွျမင္ေနရေသာ အလွတရားကို
စတင္ေရးျခယ္မိေတာ့သည္
ခ်န္နန္းေတာ္က ထြက္လာကတည္းက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ မအိပ္စက္ရသည္မွာၾကာၿပီျဖစ္သည္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သူ႔စိတ္မွာ လံုျခံဳလိုက္သလဲဆိုရင္
အိပ္မက္ပင္ မမက္ႏိုင္....
႐ွဟြမ္ မသိစိတ္ထဲကေရာ အသိစိတ္ကပါ
ဒီလူႀကီးအေပၚ ယံုၾကည္မႈသည္ ထင္ထားသည္ထက္
သာလြန္၍ေနသည္
ႏိုးလာလာျခင္း ေႏြးေထြးမႈႏွင့္ နာက်င္မႈတို႔ကို တစ္ျပိဳင္နက္တည္းခံစားလိုက္ရေလသည္
