TANITIM:
Karmen ACAR
İzmir. İlklerimi yaşadığım şehir, ilk yüzmeyi öğrendiğim, ilk okula gittiğim, ilk arkadaşlarımı edindiğim. Bunların hepsini yaşayacaktım zaten fakat İzmir bana farklı geliyordu. İstanbul aşkım yoktu hiçbir zaman. Ama şimdi gidiyorum, ailemle birlikte ilk aşkımı, ilk yüzüstü bırakılışımı yaşadığım bu şehir. Son bir ayda her gün denizinin kenarında usulca gözyaşlarımı dökerken bana şahit olan şehir. Denizini kendime arkadaş bellediğim şehir.
Şimdi gidiyorum, eskilerin kırdığı kalbin arta kalan değişim umuduyla. Kararlıydım, bu umudu yeşertip, büyütecek , ona gözüm gibi bakacaktım. Bu sefer kimsenin onu harcamasına izin vermeyecektim...Bu sefer onu gerçekten yürekli bir adamın ellerine bırakacak, ona sırtımı dayayıp güvenecektim
' Yeni hayatımı ararken, kendime koskoca İstanbul'da yeni, bu sefer sadece içimi boşaltmayacağım Deniz'imi buldum, bırakmaya da pek niyetim yok...'
Deniz KARACA
İnsan sevmekten yorulur mu? Yoruldum. Hayatınız boyunca herhangi birini sevebilirsiniz, komşunun kızını, yolda gördüğünüz sarışını, kahvede yan masada kahvesini yudumlayarak ısınmaya çabalayan o esmer kızı. Fakat ben, bu yıl okulumuzdan giden, mor saçlı, beyaz tenli bir kızı sevdim. Okuldan gideceği gün itiraf ettim. Her şeyi, tek bir şey atlamadan. Bana baktığı an tek söylediği şey '' Sen iyi misin? Ben gidiyorum.'' Bu benim çöküşümdü . Hayatım bugünden sonra aynı olmayacaktı.Gerçi gün geçtikçe anlamıştım, benim aslında sevmediğimi.Bundan sonra titiz olacaktım hislerimde ve emin olduğum anda hiç zaman kaybetmeyecektim
'' Kırmızı bizim rengimiz olsun, gerçi adından anlaşılacağı üzere, tek yapman gereken benimle adını paylaşmak olacak...''
Bu hikaye biraz çetin bir aşkın hikayesi değil, bu hikaye saf zorluğun hikayesi...
Arkanıza yaslanmayın, seyirlik bir hikaye değil bu, bizimle beraber hissedin, tüm yaşadıklarımızı...
Çok yakında...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ARAF
Teen Fiction" Her şeye yeni baştan başlamak istiyorum, ilk kez alınan nefes gibi."
