Τhe One

κεφάλαιο 3

Φοράει μια μαύρη κουκούλα δεν μπορώ να τον δω.Ειλικρινά τι ανάγωγος. Ξεχωρίζω όμως ένα πολύ ιδιαίτερο τατού του. Όχι εντάξει, δεν θα ασχοληθώ, δεν με ενδιαφέρει καν, έχω σημαντικότερα θέματα. Βρήκα την θέση μου, κάθομαι δίπλα στο παράθυρο και χαζεύω την θέα. Πόσο μικρά είναι τα σπίτια. Δεν φαίνονται καν. Δεν καταλαβαίνεις πότε περνάς τα σύνορα είναι όλα τόσο ασήμαντα εδώ πάνω. Καταλαβαίνεις πόσο μικροί είναι οι άνθρωποι και πόσο μεγάλα τα όνειρα σου. Βάζω τα ακουστικά μου και κλείνω τα μάτια μου.

 Ένας αεροσυνοδός έρχεται και με ξυπνάει.

-Δεσποινίς, φτάνουμε στον προορισμό σας, τρομάζω μια στιγμή. Χάνω την αίσθηση τόπου χρόνου.

-Ευχαριστώ, του λέω. Για κάτσε έχει τατουάζ στο χέρι; Πριν καλά καλά το επεξεργαστώ έφυγε. Παίρνω την τσάντα μου σκεφτική και μαζεύω τα πράγματά μου.

Καθώς μαζεύω αντικρίζω το δωράκι του παππού. Το παίρνω στα χέρια μου, μύριζε παππούς. Το είχε φακελώσει πολύ καλά. Το άνοιξα επιτέλους. Έχει ένα γράμμα. Τα λόγια του... με συγκινούν. Μου λείπει είδη αλλά θα κάνω υπομονή μέχρι να ξανά πάω Ελλάδα. Ανοίγω και το κουτί. Είναι ένα κολιέ με ένα μικρό αετό.Αχ, παππού πόσο καλά με ξέρεις..Πέφτει ένα δάκρυ, Έλι βάλτο μέσα.Το φοράω κατευθείαν. Προσγειώνεται το αεροπλάνο και σαν τρελή με γρήγορα βήματα τρέχω για να αναπνεύσω το βρετανικό αέρα. Τι βλακείες που λέω, απλά είμαι ενθουσιασμένη, πολύ ενθουσιασμένη. Βασικά ακόμα δεν κατάλαβα ότι βρίσκομαι εδώ. ΟΥΑΟΥ. Το όνειρό μου από μικρό παιδί πραγματοποιείτε. Αχ! Έφτασα !!! Βγαίνω από το αεροδρόμιο και περιμένω το ταξί μου. Το περιμένω βασικά αρκετή ωρίτσα.Κρυώνω να πω την αλήθεια. Να τους ξανά πάρω τηλέφωνο;Κάνω μια κίνηση να πιάσω το κινητό μου και θυμήθηκα κάτι.Μαντέψτε!!! Δεν έχω βρετανικό νούμερο!!!