Umutsuz Vaka

                                                TANITIM

Merhaba ben Lily Green. 18 yaşındayım lise 2'ye gidiyorum aslında lise son olmam lazımdı ama egoist pis marul kafa yüzünden marul kafa dediğime bakmayın adı Harry evet Styles olan. O pis marul kafaya 2 senedir umutsuzca aşığım. Marul kafayı öyle çok tapmıştım ki onun yüzünden 1 senem boşa gitti neden boşa gitti diye meraklandınız biliyorum hemen o lanet güne gidiyorum.

......

Okulun son günü Harry'e aşkımı itiraf edecek cesareti arkadaşım Zoe bana vermişti. Arka bahçeye gittim Harry her zaman ki gibi banka oturuyodu ve yanında okulun sürtüğü Jessica vardı gözlerimi devirdim o sürtük hiç yanlız bırakmıyordu ki çocuğu sinirli bir şekilde yanlarına gittim ama beni fark etmediler "öhm öhm" diye saçma sapan sesler çıkardım sonunda Harry beni fark etti "Ne var?" dedi  omuzlarımı dikleştirerek "Harry bir dakika glebilir misin?Konuşmamız lazım" dedim Harry ilkte şaşırsa da sonra ayağa kalkıp benimle duvar kenarına geldi  "Seni dinliyorum" dedi tek kaşını havaya kaldırarak heycandan ne diyeceğimi unuttum o yeşil gözlere baktıkca herşeyi unutuyodum o gözlere sonsuza kadar bakabilirdim Harry hafifçe öksürerek "Bana öle bakmaya devam mı edeceksin?"  dedi alayla hemen kendimi toparlayıp "Ah şey pardon ben ş-şey söyleyecektim" Harry ellerini göğsünde birleştirdi "Evet ne söyleyecksin işim var acele ol" gözlerimi kapadım ve "Ben senden çok hoşlanıyorum" dedim ve derin bir nefes alarak gözlerimi açtım Harry'e baktığmda dişlerini gösterek güldü ve sonra kahkaha attı bir dakika boyunca kahkaha attı şuan resmen buraya hiç gelmemeyi ve Harry'e ondan hoşlandığımı söylememiş olmayı diledim.

Sonunda kahkahası bitti ve kendini gelip "Benden her kız hoşlanır ama sen gerçekten içlerinden en ucube olanısın. Tipim değilsin" dedi ve yine o muhteşem kahkahasını attı. Bahçede ki herkes bize bakmaya başladı şuan resmen yer yarılsada içine girsem utançımdan kıpkırmızı olduğumdan adım gibi eminım kalbim kırımışı ucube demişti bana gözlerim doldu ama onun yanında ağlamayacaktım kahretsin ki gözümden bir damla yaş aktı Harry gülmeye kesip bana baktı.

"Birde ağlıyor musun? Ağlayan kızlardan nefret ederim"  dedi ve omuzuma çarparak gitti beni kırılmış kalbimle yanlız bıraktı.Şuan yanımda Zoe olsa onu çok iyi pataklayacaktım elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim kendimi bok gibi hissediyodum herkesin bana baktığından adım gibi emindim ama kafamı kaldırıp onlara bakamadım koşarak bahçeden çıktım.

Sonra 1 sene bayunca deprosyona girdim okula gitmedim evden dışarı çıkmadım.Her gün çikolata yiyip supernatural'i izledim tabi akşamlarıda sümüklü peçetelerimle ilişkiye giriyodum.Bu depresyon sürecinde ailem çok anlayışlıydı çok fazla üzerime gelmediler Zoe'de beni hiç yanlız bırakmamıştı tabi Martinide unutmamak lazım eğer onlar olmasa ne olurdu bilmiyordum.

Yarın lise'ye yeniden başlıyacağım.Bu sene artık eski Lily olmayacak artık derslerime önem vereceğim ve o pis marul kafayı unuttum.Artık onun peşinde dolanmayacağım.Umarım güzel sorunsuz ve marul kafasız bir dönem geçiririm.

Selamm bu benim ilk hikayem. Umarım beğenirsiniz.

Vote ve Yorumlarınızı bekliyorumm xxxxxxx