My head is a jungle

Όσα δεν μπορώ να σου πω..

12.12.2017

Ξέρω ότι είσαι μπερδεμένη. Ξέρω ότι είμαστε σε διαφορετικές φάσεις. Το βλέπω ότι είσαι πληγωμένη. Δεν μπορώ να σε βλέπω όμως έτσι. Δεν θέλω να σε πιέσω. Δεν είσαι ακόμα έτοιμη. Το βλέπω... Το νιώθω... Σε νιώθω ότι κατά κάποιο τρόπο απομακρύνεσαι. Μπορεί να είναι βέβαια και η ιδέα μου και να είναι όλα μέσα στο μυαλό μου, αλλά πόσο λάθος να κάνω; Σε παρακαλώ μην το κάνεις αυτό......

Έγιναν όλα τόσο γρήγορα. Τόσο έντονα... Μερικές φορές γνωρίζεις κάποιον έτσι στο άκυρο και ξέρεις ότι δεν μπορείς να τον έχεις. Και ξαφνικά από το πουθενά έρχεσαι κοντά μαζί του, ζείτε διάφορα και περνάς τόσο περιέργως υπέροχα, που δεν θες να τελειώσει όλο αυτό! Σκέφτεσαι ότι όλα αυτά είναι πολύ καλά για να είναι αληθινά! Ξέρεις ότι κάπου παραμονεύει ένα "αλλά" και ένα "τέλος". Ωστόσο εσύ τα αγνοείς και συνεχίζεις. Θες να το ζήσεις λίγο ακόμα. Ή μάλλον, θέλεις να το ζήσεις για όσο κρατήσει. Οπότε συνεχίζεις να δένεσαι με τον άλλον και να τον θες και να μην τον χορταίνεις. Να θες να του δώσεις πράγματα, να τον κάνεις χαρούμενο, να τον βλέπεις να χαμογελάει. Επί τη ευκαιρία, έχεις υπέροχο χαμόγελο!

Να ξέρεις ότι θα φας τα μούτρα σου για ακόμα μία φορά. Να λες κράτα μία απόσταση κι ας ασχοληθεί κι εκείνος μαζί σου, αλλά στο τέλος να ρίχνεις το πείσμα και τον εγωισμό σου και να μην τα τηρείς. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί ελπίζεις... Τώρα το τι ακριβώς ελπίζω ούτε εγώ η ίδια δε γνωρίζω. Ίσως επειδή ξέρω ακριβώς πώς έχουν τα πράγματα. Είναι όλα τόσο μπερδεμένα. Δεν ξέρω τι να σου πω. Δεν ξέρω πώς να σου συμπεριφερθώ. Ξέρω ότι σε νοιάζομαι μόνο. Κι όσο θα σε νοιάζομαι, ακόμα κι αν δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, θα συνεχίζω να ελπίζω λιγάκι........