76ste Hongerspelen

DE ochtend

Ik heb slecht geslapen. Gedroomd dat ik met iedereen die ik kende in de arena stond om elkaar te vermoorden. Toevallig iedereen waar ik gisterwn ben langs geweest, je weet wel, uit voorzorg. Ik ben nog maar 10 minuutjes wakker als ik mama's hoofd zie piepen achter mijn deur. Ik gebaar dat ze mag binnenkomen en ze geeft me een kusje op mijn voorhoofd. Ik geniet van de omhelzing die daarop volgt.

Aan de ontbijttafel hangt een vreemde sfeer deze ochtend. Rolle en Annik, mijn broers zijn een tweeling van bijna 18, zij zouden dus perfect getrokken worden. Ik vraag me af of als er één van de twee getrokken wordt de andere zich als vrijwilliger zal opgeven. Als je vrijwilliger wilt zijn zijn er dit jaar 2 regels : 1) Je moet hetzelfde geslacht hebben 2) Je moet dezelfde leeftijd hebben. Ik mag er niet aan denken dat één van die twee namen straks getrokken wordt. Dus veeg ik de gedachte snel weg. Ik bekijk ze nog eens goed. Rolle, de sluwe vos die zich uit elke situatie met alle gemak kan redden en overal oplossingen voor heeft. En Annik, de jongen met een lichaamsconditie om U tegen te zeggen. Hij wint elke loopwedstrijd die er is op school. Hij is trouwens ook heel sterk, zonder moeite tilt hij alles op. Ze zouden allebei een redelijke kans maken moesten ze getrokken worden. Zouden ze mijn naam trekken zou ik het er volgens mij ook niet slecht van af brengen. Ik zou nooit kunnen winnen maar misschien wel bij de laatste 12 zitten. Ik kan ook goed lopen, net als Annik, en kan goed met messen werpen. Niet dat ik zo vaak doe ofzo maar soms is er daarvan een wedstrijd van op school. Meestal kaap ik dan het goud weg.

Ik werp alle "wie-maakt-een-kans?"-gedachten weg en ga me omkleden. Ik draag een roze jurk en doe mijn donkerbruine haar in een haarband. In het Capitool moet je er altijd en overal op je allerbest uitzien. Dus ook vandaag, tijdens de boete.

Ik doe snel nog een toertje door het huis. Je weet nooit. En prent elk belangrijk plekje in mijn geheugen. Ik vertrek al met mijn broers naar het plein. Ze hebben hun rijbewijs al. Mama en papa komen liever met hun eigen auto. Mijn broers dragen hetzelfde. Een chique zwarte broek met hetzelfde hemd. Met enig verschil dat dat van Annik wit is en Rolle koos voor een lichtbruin exemplaar. We zijn allemaal zo gespannen dat er geen woord uitkomt.