"Κρυώνεις;" Είπε κι εγώ έγνεψα θετικά κοιτώντας τον στα μάτια. "Κάτσε" είπε κι αμέσως έκανε την κίνηση να βγάλει το μπουφάν του.
"Όχι μωρο μου δεν χρειάζεται"
"Αφού τρέμεις χαζούλα" είπε γελώντας και μου πείραξε την μύτη.
"Ναι αλλά δεν θέλω να κρυώσεις..." Ένα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του, με έσφιξε στα χέρια του και με φίλησε...
"Πόσο σε αγαπάω" είπε και μου χάιδεψε τα μαλλιά... Τον αγκάλιασα σφιχτά προσπαθώντας να πάρω λίγη παραπάνω θερμοτητα, κυριολεκτικά έτρεμα.
"Κι εγώ σ'αγαπάω..."
"Σου αρέσει εδώ;" Είπε ενώ συνεχίσαμε να περπατάμε... Κοίταξα γύρω μου την στολισμένη, γιορτινή πλατεία... Ήταν τόσο όμορφα... Όπως και η στιγμή που μοιραζόμασταν μαζί... Έρχονταν τα Χριστούγεννα... Κι όμως κάτι με πονούσε στην σκέψη τους.
"Κοίτα" είπε και μου έδειξε ένα μικρό Χριστουγεννιάτικο καρουζέλ. " Εδώ θα φέρνουμε την κόρη μας του χρόνου" είπε και χάιδεψε την κοιλιά μου... Έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό του και τον κοίταξα στα μάτια... Θα γινόμουν μητέρα...
"Σε φαντάζομαι να κάνεις σαν χαζομπαμπάς" είπα και χαμογελάσαμε και οι δύο στην σκέψη...
"Δεν βλέπω την ώρα για αυτό!"
Με έπιασε από το χέρι και αρχίσαμε να προχωράμε ξανά προς τα μαγαζιά, είχα ήδη πάρει αρκετά πράγματα όμως ένα ζευγάρι ακριβές γόβες μου είχε κεντρίσει την προσοχή και δεν έλεγε να βγει από το μυαλό μου. Που θα τις φορούσα βέβαια... Αυτά τα Χριστούγεννα προβλέπονταν πιο άδεια και μοναχικά από οποιαδήποτε άλλη χρονιά...
Περνώντας από το μαγαζί στάθηκα λίγο στην βιτρίνα να τις κοιτάξω...
"Τι θέλεις;" Είπε στο αυτί μου " πες μου τι θέλεις και θα στο πάρω"
"Δεν θέλω κάτι, απλά κοιτούσα"
"Έλα... Αφού σε ξέρω... Αυτές κοιτούσες!" Αμέσως έδειξε τις μαύρες βελουτέ γόβες που κοιτούσα... "Μπες μέσα, αυτό θα είναι ένα δωράκι για τα Χριστούγεννα"
"Δεν θέλω δωράκια για τα Χριστούγεννα!" Είπα αποτομα και γύρισα προς το μέρος του. Με κοίταξε ξαφνιασμένος... "Εσένα θέλω για τα Χριστούγεννα... Αλλά θα λείπεις... Και θα με αφήσεις μόνη μου όλες τις γιορτές"
"Δεν πειράζει αγάπη μου, από του χρόνου θα τα αφήσω όλα για την κόρη μου και θα περνάμε τις γιορτές μαζί" είπε κι έσκυψε να με φιλήσει αλλά τραβήχτηκα.
BẠN ĐANG ĐỌC
Απωθημένο
Lãng mạn"Εδώ! Σε αυτό το μέρος ανταλλάξαμε όρκο πως θα αγαπιόμαστε για πάντα... Πώς θα μέναμε ο ένας δίπλα στον άλλον όπου κι αν μας έβγαζε η ζωή... Εκείνη, την μέρα του αποχωρισμού μας... Σου έδωσα το δαχτυλίδι που φορούσα και μου είπες δεν θα με ξεχάσεις...