Issız bir cadde de ,
Tek bir sokkak lambası ,
Yarı sönük , yarı dökük .
Bekledi kadın ,
Siyah geliniğiyle ,
Belki son defa ...
Belki de ...
Sustu sessizce ...
Islaktı belki yanakları ,
Belki de solgundu ,
Biliyordu işte !
Burası veda caddesiydi ...
Kime ne dedi , yine sessizce .
Sadece sevmişti işte !
Yasak elmayı ...
Nerden bilebilirdi ki ,
Veda caddesini .
Ağladı usul usul .
Sonra fısıldadı " merhaba " dedi .
Ve " hoşçakal " dedi .
Hıçkırdı .
Kayboldu kadın ,
Siyah geliniğiyle ,
Veda caddesinde .
Adam yakmıştı .
Kadın yanmıştı .
