တိတ်ဆိတ်တဲ့ညရဲ့ပန်းချီကားကို...
ထူပိန်းတဲ့အမှောင်ထုက ပံ့ပိုးပေးနေသောအချိန်....
အိပ်ပျော်နေတဲ့လူသားတေကတော့ ဒီဆောင်းညရဲ့အလှကိုတဖွဲ့တနွဲ့မခံစားနိုင်ပါ အပူများနဲ့အိပ်မပျော်တဲ့ဒေါ်ထားနွယ်တို့အပါအဝင်......
"အဓိပ္ပါယ်မရှိလိုက်တာရှင်..ရှင်ရူးများသွားတာလား"
ထမင်းစားစားပွဲပေါ်မှာအရက်ပုလင်းထောင်နေတဲ့လင်ယောင်္ကျားတဖြစ်....အိမ်ထောင်ဦးစီးကြီးလည်းဖြစ်တဲ့ဦးသီဟမင်းအား ဒေါ်ထားနွယ် အားမရစွာလှုပ်ရမ်းပြီးအော်ဟစ်မိလိုက်သည်။
"ကိုရွေးချယ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး ထား....
ကို...ကိုဘာမှမတတ်နိုင်တော့လို့..သူများကအခွင့်ရေးပေးတာကိုဖမ်းဆုပ်မိတာပါ"
အရမ်းတည်ငြိမ်ပြီး အရာရာဦးဆောင်နိုင်တဲ့သူမခင်ပွန်းက ဒီလိုဖရိုဖရဲဖြစ်နေကတည်းက
ဘယ်လောက်ခက်ခက်ခဲခဲဆုံးဖြတ်ခဲ့ရလဲဆိုတာ သူမသဘောပေါက်သည်။ခုချိန်မှာသူမလုပ်ပေးနိုင်တာ...အရမ်းပင်ပန်းနေတဲ့ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုနှစ်သိမ်ဖို့အပြင်ဘာမှမရှိတော့..
"ဟင်း..မုန်းကို ထားဖြောင်းဖျကြည့်ပါဦးမယ်..."
.............................
"ဒေါက်...ဒေါက်"
"ဘယ်သူလဲ..."
"အမေပါ...."
ညဉ့်နက်မှရောက်လာပုံထောက် အရေးကြီး
ကိစ္စဖြစ်နိုင်တာကြောင့်စာဖတ်နေရာကထ
ပြီးတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
"မိုးချုပ်မှဘာကိစ္စများတုန်းမေမေရဲ့"
သက်ပြင်းကြမ်းကြမ်းချကာပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်လာတဲ့မေမေ့ကြောင့်ခံစားချက်ကတော့မကောင်း ။
"မေမေတို့ မင်းမုန်းလေးက ကောင်းကောင်း
အရွယ်ရောက် လာတာပဲ..ကြည့်စမ်းပါဦး"
ခပ်ပြုံးပြုံးဆိုလာတဲ့အမေ့စကားကမုန်တိုင်း
တစ်ခုရဲ့ရှေ့ပြေး လေပြေလေးဆိုတာ..
သားခံစားမိတယ်မေမေ...။
"ပြောစရာရှိရင် ပြောပါမေမေ သားကိုအားနာ
စရာအကြောင်းမှမရှိတာပဲ..."
