Meant to be

Κεφάλαιο ~2°

Ακούστε το τραγούδι 🎶 😍😍😍

Eva's POV

Τα μελί του μάτια έλαμπαν. Τα ξανθά μαλλιά του είχαν ανακατευτεί, γεγονός που τον έκανε απίστευτα χαριτωμένο.

"Εύα... Περίμενα τόσους μήνες για αυτή τη μέρα... Μου έχεις λείψει τόσο γαμημένα πολύ..." είπε και με έχωσε στην αγκαλιά του ξανά.

"Και μένα ρε γαμώτο..." του απάντησα και έσφιξα τα χέρια μου γύρω από τη μέση του.

"Σε σκεφτόμουν συνέχεια..." ψιθύρισε

" Είχα ανάγκη να σε δω... Βασικά έχω ανάγκη να είσαι εδώ... " μουρμούρισα και τα πρώτα δάκρυα συγκίνησης έκαναν την εμφάνιση τους.

" Έχουμε να πούμε τόσα πολλά μικρή..." είπε και μου φίλησε απαλά τα μαλλιά

"Έχουμε όντως... Κοντοστούπη... " τον κορόιδεψα.

" Εμ... Με συγχωρείς! " απάντησε με ένα ειρωνικό γελάκι. Σήκωσε το φρύδι του και με απομάκρυνε από την αγκαλιά του.

"Είσαι σίγουρη για αυτό; " με ρώτησε καθώς επισήμανε τη διαφορά ύψους μας με το χέρι του.

" Σου ρίχνω ένα κεφάλι Ευάκι! Μήπως σου διέφυγε; " με ρώτησε με ειρωνεία για μια ακόμη φορά.

" Άντε χέσου!" απάντησα γελώντας και τον έσπρωξα.

Ξαφνικά ένιωσα τους καρπούς μου να σφίγγονται και η πλάτη μου κόλλησε στον τοίχο.

"Αγριέψαμε μικρό;" μου ψιθύρισε στο αυτί και ρίγη διαπέρασαν τη σπονδυλική μου στήλη.

Αναστέναξα βουβά και τον έσπρωξα πάλι από μπροστά μου. Αυτή η τόσο στενή επαφή μας έκανε την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και οι σφυγμοί μου όλο και ανέβαιναν.

"Βλάκα" απάντησα γελώντας

"Αυτό είναι το δωμάτιό σου;" με ρώτησε καθώς άνοιγε απαλά την πόρτα πίσω του.

" Όχι έξυπνε! Για αυτό βγήκα από κει μέσα λίγο πριν μου κόψεις το αίμα με την απρόοπτη εμφάνισή σου"

"Χαχαχαχα σε τρόμαξα;"

"Όσο να ναι..." απάντησα καθώς τον ακολούθησα στο δωμάτιό μου

" Χαίρομαι" απάντησε γελώντας

"Χέσου..." μουρμούρισα

"Το άκουσα αυτό να ξέρεις... " απάντησε καθώς έπεφτε απότομα με την πλάτη στο στρώμα του κρεβατιού μου.