De hand van Jeremy heb ik nog altijd vast. Ik moet even beseffen wat er net is gebeurt. Jeremy's hand voelt koud aan. Zo levenloos als de hand aanvoelt, zo levenloos is Jeremy zelf. Tranen staan in mijn ogen. Mijn vriend is zojuist gestorven terwijl ik zijn hand vast had. Ik had hem nog tegen kunnen houden. Maar dat heb ik niet gedaan. Ik laat Jeremy's hand los. Ik wrijf met de rug van mijn hand over zijn wang. Op dat knopje drukken heeft nu geen zin meer. Ik zucht. Ik trek mijn hand terug en verlaat de kamer.
Huilend loop ik naar zijn huis toe. Zijn ouders mogen best weten waar zij deels voor gezorgd hebben. Ik klop op de deur aan terwijl de tranen nog steeds langs mijn wangen stromen met een noodvaart. Ik had hem kunnen redden, maar waarom deed ik dat dan niet?!
Yasmine doet open. Ze slaat een arm om me heen. "Wat is er? Kom binnen!" Ze trekt me het huis in. Merlijn en Morris zitten in de woonkamer te spelen. Enzo zit op de bank samen met zijn vriendin. "Waar zijn jullie ouders?" "Werk," antwoord Yasmine kortaf. Ik ga aan hun eettafel zitten, Yasmine tegenover me. "Wat is er?" vraagt ze nog een keer. Dan houd ik het niet meer. De tranen die ik die tijd in had proberen te houden komen eruit. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. "J..J..Jer.." Fluister ik. Ik begin te trillen met de gedachte aan zijn ijskoude hand. Yasmine knielt naast me neer en slaat een arm om me heen. "Is het wat ik denk dat het is?" vraagt ze met een trilstemmetje. "I..I..Ik ben bang van wel..." Fluister ik.
Zelfs Enzo lijkt nu intresse te tonen. "Wacht is Jeremy er niet meer?" vraagt hij zacht. Ik knik alleen maar. Enzo barst in tranen uit. Desondanks alles houdt hij wel van zijn oudere broer, of dit is allemaal een act om een goed persoon te lijken, dat kan ook, maar dat zou echt gewoon respectloos zijn.
Merlijn en Morris kijken op van hun huilende broer. "Waarom huilt Enzo?" vragen ze in koor. Yasmine zucht. "Jeremy..Hij..Hij..Hij is dood..." Fluistert ze. Ik zie tranen opkomen in de ogen van de jongens. En nog geen seconde later zijn we allemaal aan het huilen.
Enzo staat op en loopt naar buiten toe. De deur smijt hij hard achter zich dicht. Ik sta op en zak dan door mijn benen. Ik besef dat degene waarvan ik het meeste hou er niet meer is. Hij had zoveel pijn en toch steunde hij mij altijd en nu is hij er niet meer. Ik was er niet voor hem toen hij me het meest nodig had.
Ik had hem moeten helpen, en hij mij niet. Ik stond aan de zijlijn te kijken hoe mijn vriendje in elkaar werd geslagen door mijn broer.. En ik deed gewoon niks. Ik stond daar maar, toe te kijken. Waarom heb ik toen niks gedaan? Waarom zit ik nu te huilen als ik dit had kunnen voorkomen? Ik probeer op te staan en loop wankelend naar Yasmine toe. Ik moet haar vertellen wat er gebeurt is, zij kan me als enige helpen. Want zij weet waarschijnlijk als enige hoe Jer is gestorven...Ik krijg een brok in mijn keel als ik denk aan Jeremy's levenloze hand in de mijne.. Ik tik op Yasmine haar schouder en wenk haar dat ze mee moet komen.
Ik slik even. Ik begin het hele verhaal aan haar uit te leggen. Ze knikt en slikt even. "Is er een mogelijkheid om Jer nog te zien?" vraagt ze zachtjes in tranen. Ik knik en samen lopen we naar het ziekenhuis toe. We komen aan bij het ziekenhuis en lopen gelijk door naar zijn kamer. Als we zijn kamer inkomen zien we een levenloze, bleke Jeremy liggen. Enzo is blijkbaar ook hierheen gelopen, want hij zit aan de zijkant met Jeremy zijn hand in zijn hand. Ik loop naar Jeremy toe en geef hem een kus op zijn mond. "Ik hou zo ontzettend veel van je, nog steeds en dat gaat nooit over," zeg ik zachtjes tegen hem. Ik ril eventjes. Zelfs zijn normaal zo zachte en warme lippen voelen nu gerimpeld en koud aan.
Ik zucht. Ik pak mijn telefoon en open Whatsapp. Mijn ogen glijden over de appjes die we naar elkaar stuurden. 'I love you with my body, heart and soul to death'. Bij 'death' wist ik niet dat hij het meende.. Ik had nog naar de badkamer kunnen rennen en hem tegen kunnen houden! Maar dat heb ik niet gedaan. Het enige wat ik naar hem toestuurde was I love you too. Ik slik. Een traan rolt over mijn wang. Het minste wat ik nu nog voor hem kan doen is zijn droom uit te laten komen. Ik knik zachtjes naar Jeremy's levenloze lichaam. Dat ga ik doen..Voor Jer.
