En eerlijk gezegd moet ik dat ook nog. Degene waarmee ik een relatie had heeft ervoor gekozen om zichzelf van het leven te beroven. "Yas, wil je dat doen, voor Jer?" vraag ik zachtjes. Ze knikt. "Ja, Jer verdient de wereld, ook al denkt hij of de aardbol zelf er anders over. Ook al is hij er niet meer maken wij toch zijn wens/ droom waar."
Ik knik. Ze heeft gelijk. Jer verdient de wereld meer dan wij. Dan hoor ik weer geklop op de deur. "Link? Yasmine? Mag ik binnenkomen?.."
Ik zucht. Ik hoor Joost. Ik doe de deur open en Joost komt binnen. Ik kijk hem met spleetogen aan. "Wat moet je?!"
"Ik..Ik..Het spijt me.." Kan hij als enige fluisteren. "TOEN HIJ IN HET ZIEKENHUIS LAG DOOR JULLIE BOEIDE HET JE NIKS. MAAR NU HIJ DOOD IS HEB JE OPEENS SPIJT?! SORRY JOOST MAAR IK GELOOF JE NIET MEER!" Schreeuw ik naar hem en ik duw hem de kamer uit. De deur gooi ik met een klap dicht en daarna maak ik hem op slot.
Ik val op mijn knieën en barst weer in tranen uit. "Mijn fucking eigen broer is de reden voor de dood van mijn vriend," zeg ik snikkend. Yas loopt naar me toe en slaat een arm om me heen. "We gaan doen wat we voor hem kunnen doen," zeg ik zacht.
Ze knikt. "We gaan iedereen laten zien dat Jeremy Frieser niet is hoe ze denken dat hij is.." Fluistert ze. Ik zucht bij die gedachte. Morgen moeten we gewoon vrolijk naar school kunnen gaan, nou dat nooit. Ik ga niet met een pretbek op school zitten terwijl mijn vriend nog geen dag geleden is gestorven..
"Yas, we moeten morgen wel naar school toe," zeg ik zuchtend. Ik sta op en pak alles spullen van Jeremy bij elkaar. "Wil jij hier wat van?" vraag ik zacht aan haar.
Ze schudt haar hoofd. "Als ik wil kan ik zo naar Jeremy's kamer lopen, jij niet.." Ik knik. Ik weet dat ze gelijk heeft. "Ik uhmm..Ik moet even naar huis..Anders wordt Enz misschien boos..." Ik knik. Ze helpt me overeind en dan geef ik haar nog een knuffel voordat ze mijn kamer uitloopt. Ik kijk op mijn telefoon voor de tijd. 18:00.. Eigenlijk tijd voor het avondeten. Maar ik heb allesbehalve honger. Als Yasmine mijn kamer uit is pak ik een van Jeremy's shirts. Ik rol hem op tot een bolletje en ga ermee in bed liggen. Mijn matras is nog steeds deels nat..Eerlijk gezegd heb ik liever dat ie nat blijft. Er zit een herinnering aan die ik niet kwijt wil. Ik doe het licht uit en met Jeremy's shirt tegen me aan val ik in slaap.
Er loopt iemand naar binnen toe. Het is mijn moeder. "Hoe gaat het Link?" vraagt ze zacht terwijl ze met haar hand over mijn hoofd gaat. Ik schud met mijn hoofd als teken dat ik het er niet over wil hebben. Deze kamer heeft nu nog zoveel herinneringen van Jeremy die allemaal zullen vervagen.
Op ieder plekje heeft Jeremy wel gestaan of gezeten. Ik wil het niet kwijt.. Het mag gewoon niet. Een traan valt op mijn matras. "Wil je niets eten?" Ik schud mijn hoofd. Lekker beneden aan tafel zitten met Joost en waarschijnlijk ook Harm. Nou, dat nooit. Ooit moet ik me erover heen zetten, maar ooit is nog niet nu. Misschien over 100 jaar. "Weltrusten dan liefje!" Zegt mijn moeder zachtjes en loopt de kamer uit. Ik hoor een traan vallen op het laminaat. Mijn moeder heeft het er waarschijnlijk net zo moeilijk mee als mij.. Alleen dan gedeeld door 100. Zo blijf ik nog een paar uur in gedachtes met hoe ik me voel en hoe anderen erover denken.
Paar uur later..
Ik hoor overal lampen uitgaan. Als ik mijn hoofd optil en een kleine blik naar buiten wenk zie ik dat het donker is. Ik schat rond 23:00. Als alle lampen uit zijn en er geen beweging meer te horen is, sta ik op. Ik doe mijn trui uit, en doe de trui aan die ik samen met Jeremy had gekocht. Ik trek de capuchon volledig over mijn hoofd. Ik doe mijn schoenen aan en pak mijn sleutelbos van mijn bureau. Ik doe de deur open en loop zachtjes mijn kamer uit. Ik loop op zijn zachts naar beneden. Het is volledig donker. Geen beweging te zien. Ik doe de deur van de woonkamer open. Ik pak een pen en scheur een blaadje uit een schrift. Ik ben naar Jer! xx Link zet ik erop. Ik leg het blaadje midden op de eettafel. Niet lang daarna sta ik naast de voordeur.
