Dayandı bıçak şakaklarımın üstüne,
Bir damla kan damladı sakallarıma,
Kağıtım döndü sonbahara,
Kalemim çıktı sonra son kez büstüne,
Karşı çıktı bu yargısız infaza.
Şöyle diyordu kalem
Gel vur kır Kal em kanımı yine.
Ama gitme,karşı çıkarsam namertim kararlarına.
