Hold on,we're going home

Πρώτη φορά ξεκινάω ένα imagine που το θέλω τόσο..ελπίζω να το συνεχίσω,με την βοήθεια σας..εννοώ να υπάρχει συμμετοχή!  Δεν προσπαθώ να πετύχω κάτι απλά γράφω αυτά που σκέφτομαι. Ευχαριστώ όσους το διάβασαν,σχολιάστε μου αν είναι να το συνεχίσω. Όλη η ιστορία ουσιαστικά αναφέρεται σε flash back,θυμούνται το παρελθόν τους.

Βγάζαμε τα πράγματα από τις κούτες προσπαθώντας να τα τακτοποιήσουμε στο νέο μας  διαμέρισμα. 

Άνοιξα μια σχετικά μικρή κούτα όταν ένιωσα τα χέρια του να τυλίγονται γύρω από την μέση μου. Χαμογέλασα αμέσως.

«Θυμάσαι..;» μουρμούρισα και έβγαλα μια φωτογραφία μας.

Άκουσα το γέλιο του.

«Φυσικά και θυμάμαι.. δεν έχουν περάσει και χρόνια.»

Μούτρωσα αμέσως και γύρισα.

«Δηλαδή θες να μου πεις ότι θα τα ξεχάσεις με τον καιρό;!»

«Αμάν ρε μωρό μου!» με κοίταξε και πήρε την φωτογραφία από τα χέρια μου.

«Δεν ξεχνάω τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου.» με κοίταξε με νόημα.

Δεν μπορούσα να μην γελάσω. «Όχι Matt,δεν το διορθώνεις!» γύρισα να τακτοποιήσω τα πράγματα μας όταν με τράβηξε από την μέση σηκώνοντας.

«Άσε με!» γέλασα και προσπαθούσα να τραβήξω τα χέρια του από πάνω μου.

«Μπορώ να στα διηγηθώ όλα. Μέρα με μέρα!» χαμογέλασα..

«Μα δεν πέρασε καιρός..» μουρμούρισα.

«Πάντα θα τα θυμάμαι έτσι όμως.» με άφησε και γύρισα να τον κοιτάξω.

«Θυμάσαι Matt..;» χαμογέλασα όπως και εκείνος. Χάιδεψε το μάγουλο μου τρυφερά με τον αντίχειρα του και έκλεισα τα μάτια μου.

«Πριν 2 χρόνια…» σταμάτησε. Άνοιξα τα μάτια μου και τον κοίταξα.

«Στην δεξίωση» συμπλήρωσα και χαμογέλασα.

«Σταμάτα να τα πω εγώ!» με μάλωσε και σταμάτησα αμέσως περιμένοντας τον να μιλήσει.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . . . . . . . . . . . . .  . . . . . . ..  ..  .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .  . 

Όλοι μου φαινόντουσαν άγνωστοι. Περπάταγα και έβλεπα παντού καινούργιες φάτσες. Γέλασα στην σκέψη πως δεν παρατηρώ κανέναν στο γραφείο.

«Matt!» άκουσα τον Paul από πίσω μου και γύρισα.

«Και εκεί που είχα αρχίσει να τρελαίνομαι..» μουρμούρισα και κάναμε την χειραψία μας.

Τον είδα να χαμογελάει και ύστερα να φτιάχνει την γραβάτα του.

«Τι θα κάνεις μετά από αυτήν την μαλακία;» με ρώτησε γελώντας.

Πήγα διακριτικά δίπλα του. Έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες του παντελονιού μου και έγειρα προς το αυτί του. «Έχει αγώνα. Θα περάσεις από εμένα;»

Τον είδα να σκύβει το κεφάλι προσπαθώντας να μην γελάσει. «Θα έρθω» μουρμούρισε και εγώ γέλασα.

«Έχεις έρθει με το αμάξι;» τον ρώτησα.

Σήκωσε το κεφάλι του να απαντήσει μα σταμάτησε. Τον παρατηρούσα. «Paul;» κοίταζε ευθεία μπροστά. Γύρισα το κεφάλι μου και την είδα. Ένιωσα έναν κόμπο στο λαιμό μου και ένιωσα να ιδρώνω κάτω από αυτό το σακάκι. Στεκόταν λίγο πιο πέρα από την πόρτα, μιλώντας με κάποιες κυρίες ενώ ο συνοδός της είχε τυλίξει το χέρι της γύρω από την μέση της. Γύρισα και είδα τον Paul να με κοιτάζει.

«Καλύτερα να φύγουμε.» μουρμούρισε και πριν απαντήσω άκουσα τον διευθυντή της εταιρίας να μας φωνάζει όλους.

 Πήρα δύο ποτήρια σαμπάνιας από τον σερβιτόρο που πέρασε και έδωσα το ένα στον Paul.

«Πήγαινε μπροστά. Έρχομαι.» ξεφύσησα και ήπια λίγο από το ποτό μου.

«Matt τι στο διάολο συμβαίνει;!» με ρώτησε νευριασμένος.

«Μίλα πιο σιγά.» μουρμούρισα μέσα από τα δόντια μου, κοιτώντας γύρω.

Γέλασε ειρωνικά και προχώρησε προς τον κόσμο. Είχα χαθεί στις σκέψεις μου κοιτώντας τα παπούτσια μου μέχρι που την ένιωσα δίπλα μου.

«Γεια σου Matt..» ψιθύρισε και σήκωσα το κεφάλι μου κοιτώντας την χαμογελαστά.

«Andriana..» πήρα το χέρι της φιλώντας το απαλά.

Την είδα να χαμογελάει κοιτάζοντας τις κινήσεις μου.

«Νόμιζα πως δεν θα έρθεις!»

Γέλασα. «Δεν θα έχανα το γλέντι.» την κοίταξα.

Με κοίταζε και εκείνη καθώς πείραζε νευρικά το ποτήρι της.

«Αυτά..» μουρμούρισε και χαμογέλασα.

«Γεια..» γύρισε και χάθηκε σε όλους τους κομπλεξικούς κουστουμάτους πιγκουΐνους πριν πω κάποια λέξη.