Hold on,we're going home

Μέρος 2ο

Καθόμουν με τον Paul στο σαλόνι μου,βλέποντας τον αγώνα και έβλεπα την ένταση στο σώμα του. Προσπαθούσα να κρατήσω το γέλιο μου από το πόσο γελοίος φαινόταν.

«Εε Paul» μουρμούρισα.

«Τι θες Matt;!» ανακάθισε όταν οι παίχτες πλησίασαν το τέρμα.

Σταμάτησα να μιλάω και κοίταξα την οθόνη.

«ΝΑΙ.  ΝΑΙ ΓΑΜΏ ΤΑ ΣΠΊΤΙΑ ΣΑΣ!» σηκώθηκε απότομα ρίχνοντας το μπουκάλι της μπύρας με δύναμη κάτω.

«Ρε μαλάκα!» τον κοίταξα ενοχλημένος.

Γέλασε και γονάτισε να τα μαζέψει, τα πέταξε στο τραπεζάκι του σαλονιού και ξανά κάθισε.

«Σε ακούω τώρα, τι;»

Κοίταξα τα γυαλιά όλο νεύρα. Σηκώθηκα και άρχιζα να τα μαζεύω πηγαίνοντας στην κουζίνα.

«Θα βάλεις και ποδιά σε λίγο.» μου φώναξε.

Τα πέταξα και πήγα πίσω.

«Δεν θα μείνουμε μια ζωή ρεμάλια.» μουρμούρισα και ξανά κάθισα βγάζοντας τα τσιγάρα μου.

Κοίταξε το ρολόι του.

«Μαλάκα πρέπει να φύγω. Θα σε δω αύριο στο γραφείο;» σηκώθηκε και με κοίταξε.

«Ναι..» σηκώθηκα και τον χτύπησα απαλά στον ώμο. Πήρε το μπουφάν του και πλησίασε την πόρτα.

«Αύριο!» γέλασε λίγο και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Άφησα το σώμα μου ελεύθερο και έπεσα πίσω στον καναπέ. Πέταξα τα τσιγάρα κάτω και έκλεισα τα μάτια μου. Ένιωθα να πνίγομαι. Ξεκούμπωσα λίγα κουμπιά από το πουκάμισο μου και προσπάθησα να ηρεμήσω.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -  -

«Andrianna» φώναξεο John.

«Τι;» γύρισα να τον κοιτάξω εκνευρισμένη που διέκοψε την κουβέντα μου.

«Φτάνει με αυτό» πήρε το ποτήρι από τα χέρια μου. «Πάμε να φύγουμε δουλεύεις αύριο μωρό μου..»

Ξεφύσησα. «Αυτό ακριβώς John. Δουλεύω αύριο! Και δούλευα και χτες. Και προχτές. Άσε με να το ευχαριστηθώ! Άσε με να ξεφύγω!» πήρα απότομα το ποτήρι μου από τα χέρια του.

Με κοίταξε. «Γιατί γίναμε έτσι Andrianna..;» ψιθύρισε και ο θυμός σβήστηκε από το πρόσωπο μου. «Δεν ξέρω..» μουρμούρισα απογοητευμένη με τον εαυτό μου. Πραγματικά δεν ξέρω.. «Στην αρχή ήμασταν τόσο καλά.» είπε τσιτωμένος.