Bestfriend Love [short story]

Last Chapter *If you're not the one*

Napatakip ako ng kamay sa bibig ko at unti unting umiinit ang mga mata ko,ano ba yan! After all this time akala ko tuyong tuyo na ang mga mata ko sa kakaiyak nung mga panahong iniwan nya ako, pero eto ako ngayon umiiyak nanaman sa parehong rason T___T

God I really Love him! Pwede po bang I re-write nyo nalang ang fate naming dalawa? Pwede po bang kami nalang?

“Mia!...” Tumayo si Marj at lumapit sakin, hinimasang magkabilang balikat ko para i-comfort akohabang si Tod naman lumuhos saharap ko

“Mia, I’m so sorry! I’m really really sorry... Naging selfish ako kasi hinayaan kong masaktan ka, akala ko kasi noon kaya kong palitan sya sa puso mo, pati sobrang nag aalala ako sayo dahil ang minahal mo ay isang katulad nya but I realize…” His voice broke “b\but I-I realize that I’m in no position to judge him a-and besides mas lumabas pa na mas masama ako kaysa sa kanya at buong akala ko mas mahal kita” I even heard him sob between each line”…na mas higit ung pagmamahal ko syo kaysa sa kanya pero sa ginawa nya, dun ko narealize na pag nagmahal ka pala kailangan alam mo kung kalian mag give up, kung kalian dapat magparaya. I’m really stupid kasi hindi ko alam na mas nasasaktan pala kita sa ginagawa kong un na akala ko tama. Sorry Mia! Sorry…” Nararamdaman ko na talagang sincere sya sa lahat ng mga sinasabi nya…Hindi naman masamang tao si Tod eh sadyang nagmahal lang sya

I’m in no position either, not toforgive him, tao lang din kasi ako. Kung ang diyos nga nagagawang magpatawad eh ako pa kaya. Pati isa pa, walanang mababago kahit magalit pa ako kay Tod o sibuhos lahat ng sisi sakanya.Wala na… Totoo nga ung sabi dun sa fortune… Past is a part of life and will never be alter, you must face your past and you will be happy at last.

I agree dun sa part na hindi na pwedeng baguhin ung nakaraan pero ngayong nalaman ko na ang lahat,natanggap ko na rin na may posibilidad na hindi nga kami para sa isa’t isa,nagging Masaya ba ako? Sabi kasi… you must face your past and you will be happy at last.

Masaya ba ako? Sasaya ba ako?

Paano? Kailan?

T_____T

I wipe my tears away and pated Tod’s shoulder “I forgive you! Hayaan na natin un sabi nga nila past is past daw, kahit naman kasi anong gawin natin walang magbabago! Our past became a memory even if it’s a painful one. We should really put it behind us and move forward” Nginitian ko si Tod at syempre tinulungang tumayo, nakakahiya na din kasi dun sa mga nakakakitang mga tao

“Salamat Mia! Salamat, at last ngayon wala na talaga ung guilt na nararamdaman ko, napatawad nyo na ako parehas” tumayo na sya at inayos ang sarili nya, ngayon ko lang napansin naka jeans sya tapos naka long sleeves na may tie pa huh! Ano bang outfit un! Pero ang cute ng buhok nya naka taas

“Tod! Were on!” sigaw nung isa pang lalaki na halos ganun din ung suot

“Coming!” tapos tumingin sya samin ni Marj “Sige Mia, salamat ulit…”lumapit sya sakin at ibinulong ang mga salitang nakapagpagulo lalo sa isip ko “I hope you’ll be at last! You deserve to be happy”then he give one of my arms an encouraging pat before he dush out to the stage

Sobrang nadistract ako nung suot nya kanina kaya ngayon lang ulit nag register sa utak ko ang mga sinabi nya kanina at ung ibinulong nya

At last ngayon wala na talaga ung guilt na nararamdaman ko, napatawad nyo na ako parehas…

I hope you’ll be at last! You deserve to be happy…

Anong ibig nyang sabihin sa mga sinabi nyang yan? >_______< naguguluhan ako!!

Nagserve na ng mga pagkain at dahil depress ako ngayon nakalimutan ko ang salitang “Hinay hinay sa pagkain” I’m pigging out my food and Marj is just watching me, her jaw was slightly hanging and her eyes was wide open. She just witness my depression mood,ngayon nya lang ako nakitang ganto kaya nakikita kong nagtataka sya, pero basta! Kakaina ako! >_____< wala na akong maintintindihan kaya idadanko nalang sa LAMON! ^____<