Too Late(Completed)

5.

Naramdaman ko na may dahan dahang gumagalaw sa ulunan ko.

Iniangat ko ang ulo ko at nakita ko siya nakangiti sakin......pero may maliliit na butil ng luha ang sumusungaw mula sa mata niya.

"Autumn....."bulong ko.

"H-Hi."naiilang na bati ko.

"How did you find me?"tanong niya.

Umupo ako ng maayos pero nanatiling hawak ko ang kamay niya.

"Why didn't you tell us?, We're so worried about you Autumn."Hindi ko sinagot ang tanong niya.

Namiss ko siya,sobra.Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko.Basta ang gusto ko lang,yakapin ko siya ng sobrang higpit.Pero alam kong maiilang siya kung gagawin ko yon.

"I-i-im s-sorry."parang binibiyak ang puso ko ng may lumabas na luha sa mata niya.

I pulled her,and hug her so tight.It feels so good looking at her between my arms.Shes perfectly fit between my arms.So Perfect.

"Shhhhh! Don't cry please.It breaks me."Pakiusap ko.

"By the way,kumain kanaba?"tanong niya ng humiwalay siya ng yakap sakin.

Tinitigan ko ang mukha niya.Messy hair but nothings change to her.Shes still beautiful.

"H-hoy!Dont stare at me,Staring is rude Mister."masungit na sabi niya

I chuckled a bit.

"What were you saying?"tanong ko.

"Ang sabi ko,kumain kanaba?"tanong niya.

I watch her lips.Red.Wet.

"Y-yeah."The eff!

"Good to hear that!"Nakangiting saad niya.

"Wala bang masakit sayo?"pag iiba ko ng topic.Nadidistract ako sa labi niya.

"Hahahaha don't worry to much,im okay.No pain promise."She said while her hand raise.Grinning like an idiot.

Kumuha ako ng isang ponkan sa side table at paper plate.Inumpisahan kong balatan ito.

Nang mabalatan kona lahat itinapat ko ito sa bibig niya.

"Im not disabled."Giit niya at kinuha ang ponkan sa kamay.

Pinanood ko lang siya habang kinakain ang ponkan.

Cute.

Sinipat ko ang relo ko,7:30 na pala.

"Aalis kana?"tanong niya sakin ng mapansin na tumingin ako sa relong pambisig.

"Not yet."Simpleng saad ko.

"W-what do you mean?"nauutal na tanong niya.

"Im sleeping here.Wag kang magalala dito ako sa couch.Not unless you want me beside you."nakita kong namula ang pisngi niya.

"A-assuming ka."Stuttering Autumn?

Naupo ako sa couch na ilang dipa ang layo sa kaniya.Bigla siyang umakto na bababa sa hospital bed.

Agad ko siyang inalalayan.

"Be careful."bulong ko.

Tinulungan ko siya hanggang sa nakapasok siya sa cr.

Paglabas niya naka pajama siya na kulay blue at t  shirt na kulay blue.

"Okay lang ba dito na hindi ka naka hospital dress?"takang tanong ko habang inaalalayan siyang humihiga.

"Yup,lagi ako dito.Halos kilala kona lahat ang mga nurse at doctor dito."

Iniangat ko ang kumot niya hanggang sa balikat niya pero ibinaba niya ito.

"Sino ang nagbabayad ng bills mo?"kahit nag aalangan akong tanungin iyon.Nilakasan ko ang loob ko.

"Galing sa trust fund ni Lola ang binabayad ko dito."

Nanatili kaming tahimik ng ilang minuto pagkatapos kong magtanong.

Sinuklay ko gamit ang daliri ko ang buhok ko.

"Gusto mo bang malaman ang lahat tungkol sakin?"napatitig ako sa kaniya pagkatapos niyang tanungin yon.

"I-if you don't mind."

She cleared her throat.

"My full name is Autumn Geyn Mercova Petterson.My Mother is pure filipino and My Father is half American,obvious naman sa surname ko diba?"she chuckled."Anak ako sa labas ni Papa,nabuo ako dahil sa isang pagkakamali lang.Hindi ako matanggap ni Mama kaya ibinigay niya ko kay Lola.My grandmother in my mother's side."May kung anong nakabara sa dibdib ko habang nakikinig sa kaniya."Inalagaan ako ni Lola,pinuno niya ko ng pagmamahal.Binigay niya sakin yung pagmamahal na hindi ipinaramdam sakin ni Papa at Mama.Shes enough for me.My Grandma's enough for me."Bigla siyang huminto at tumingala,trying to stop her tears.

"A-autumn........"Nasasaktan ako habang nakatingin sa kaniya.

"Pero sabi nga nila,everything happen for a reason.My Grandma's died *huk*,my buddy,my bestfriend and the only person who can understand me passed away *huk*.Sobrang hirap para sa 12 year old na tulad ko ang mangulila *huk*.Pero sabi nga nila,kung may umaalis may darating.Kcyla Gyneth Perez came,she help me,she's with me in the times im so down."

Nilapitan ko siya.Inabot ko ang mukha niya,trying to wipe her tears.But she pushed me away.

"Pinatira nila ako sa isang apartment *huk*na pag aari ng magulang ni Kcyla.Bilang kapalit i need to work for them.Nag trabaho ako bilang Janitress sa law firm ng Daddy ni Kcyla. Three years Alex,Three years i work on that freaking law firm to sustained what i need everyday *huk*In the age of 15 i work to a convenience store every night.I work at night and study at morning."

"Stop Autumn."pakiusap ko.Nakikita kong nahihirapan na siyang ikwento ang buhay niya.

"No....you need to hear this."

She wipe her own tears.

"Pero dumaan ang mga araw may nagababago sakin.I loss appetite,nagkakaroon ako ng pasa sa binti at braso,at mabilis nakong mapagod.Then one night i passed out.Pag gising ko sinabi sakin ng doktor kung anong dahilan kung bakit ako nahimatay.Meron daw akong *huk* Leukemia.

"Nakakatawang isipin na ,sa dinami rami ng tao na pwedeng magkasakit ng ganito,why me?.......pero alam kong my plano ang diyos kung bakit ako ang napili niya."She flashed a smile.

"I will *huk* fight."Ang kanina niya pang pinipigilang iyak ay lumabas na.Niyakap ko siya ng mahigpit habang humahagulgol siya.

"Don't worry,we will fight Autumn,We will fight."and assure you that.

"Thank you so much Alex."She said between her sobs.

"God gives you this because he's sure you can fight.He knows that you are strong."Nakangiting saad ko.

Nararamdaman kona hindi siya umiiyak.Unti unting kumakalma ang paghinga niya.

She's asleep.Dahan dahan ko siyang inihiga.

I know you can fight this battle Autumn.

tug*dug*tug*dug*tug

"I don't know what im going to do Autumn."i whisper."Everytime i stare at you,my heart thumped like crazy."I chuckled."You driving me crazy Autumn Geyn,i want to stop this feeling but my heart and my mind didn't cooperate what i planned.Just say you want me...........i will never leave you.FOREVER."
_________________

Ang sakit sa dibdib habang iniimagine ko si Autumn na nagkekwento bout her.

Enjoy Reading madlang People😊