Too Late(Completed)

Epilogue

It's been 5 years when i last saw her.When i last saw her beautiful face.

May dala dala akong bulaklak habang naglalakad papunta sa kaniya.

Dahan dahan ang hakbang ko.Ramdam ko ang pamamasa ng mata ko.

Umiiyak na naman ako.

Tinitigan ko siya.

"H-hey."Bati ko.

I wipe the tears escape to my eyes.

"Para kong bakla no?"i chuckled.

"I miss you."I murmured.Hindi kona napigilan ang luha ko.Napahikbi ako.

"Miss na miss na kita.Ikaw ba namiss moko?"

She didn't answer.

"P-please comeback *huk* to me."Tuluyan nakong napaluhod sa harap niya.

"Please."Napahagulgol ako.Mukha lang akong okay tignan.But inside me was torn up.

"Comeback to me Autumn."

Umihip ang malakas na hangin.

"Bakla bako?Kasi umiiyak ako?"Tanong ko sa kaniya.

Tanong ko sa harap ng LAPIDA niya.

Pagkatapos ng araw na yon,lumipas lang ang isang linggo at tuluyan na siyang nawala sakin.Shes sleeping beside me that time.Hanggang sa hindi na siya gumising.Gusto kong magwala ng magwala ng araw na yon.Gusto kong saktan ang sarili ko.Gusto kong magising na parang panaginip lang na wala na siya.

Flashback 5 years ago.

"Anak."Nagaalalang tawag sakin ni Mama.

Nandito ako sa kwarto.Tahimik.Nagmumukmok.

"A-anak anong nagyayari sayo?"Nagaalalang tanong niya.

Agad akong niyakap ng mahigpit ni Mama.

And i found myself AGAIN like a crying baby.

"Ma?Why life is so unfair *huk*?"Tanong ko."All of people bakit yung babaeng mahal kopa?Bakit yung babaeng mahal kopa ang nawala?"

Hinagod ni Mama ang likod ko.

"May plano ang Diyos anak.May plano siya.May dahilan ang lahat ng bagay.Sana alam mo na ayaw niya ng nakikita kang ganiyan."

"It's too late Ma.Its too late to confess to her that i love her.SO MUCH."

End of flashback.

Huli na bago ko pa maamin sa kaniya na mahal ko siya.

Mapait akong ngumiti.

"I didn't regret every seconds with you Autumn.But i do regret not saying that i love you so much."

Tumayo ako sa pagkakaluhod ko.

"I love you Autumn."I whispered to the air.

"Sino ka?"Isang boses ang pumukaw sa likuran ko.

Agad akong lumingon.Isang matandang lalaki ang nasa harap ko ngayon.I think around 50 s ang edad niya.

"Alex po,Alex Cebyril Fontilla ang pangalan ko Sir."Nag aalangan ang boses ko ng magpakilala ako.

"I-ikaw si Alex?"Nauutal na tanong niya.

"Ako nga po."Sambit ko.

Nilahad niya ang kamay niya.

"Im Genesis Petterson.Father of Autumn."

Nagulat ako.Siya ang tatay ni Autumn?

Agad kong tinanggap ang kamay niya.

"Nice to meet to you Sir."

"Nice to meet you too."pormal ang boses niya.

Tumabi ako ng naglakad siya palapit sa puntod ni Autumn.Nilapag niya ang bulaklak sa tabi nito.

"Ikaw ang lalaki na nakasulat sa liham na ipinadala sakin ni Autumn."Huminga ito ng malalim."Sinabi niyang Mahal ka niya."

Napanganga ako sa gulat sa nalaman ko.Parang may kung ano sa dibdib kong nagsasaya.

"Sinabi niyang hanapin daw kita at sabihing mahal ka raw niya."Nakatitig lang siya sa lapida."Mahal na mahal ko ang anak ko Alex,Nagsisisi ako na wala ako sa tabi niya sa mga oras na kailangan niya ko."

"Pero kahit hindi kami nagkita ng anak ko hanggang sa huling hininga niya.Sinabi niya sa liham na iyon na pinapatawad niya nako."

Typical Autumn.Kind.

Nilingon ako ng Tatay ni Autumn.

"Salamat Alex,salamat kasi ikaw ang nag alaga at nagbantay sa kaniya sa mga oras na wala ako.Maraming salamat."

"Wala po iyon.Mahal ko lang po talaga ang anak ninyo."Buong tapang ko sinabi.

"May namamagitan ba sa inyo bago mawala ang anak ko?"Tanong niya.

Umiling ako.

"I had no chance to say to her that i love her.I regret not to confess to her.But still i love her."

Napangiti ang matanda sa sinabi ko.

"Kung nabubuhay pa siya ngayon hahayaan ko kayo na magsama na."

"Salamat kung ganoon Sir."Sambit ko."Pwede po bang huwag muna kayong umalis?"tanong ko.

"Bakit Hijo?"takang tanong niya.

"I promise to her before she died,i will keep her.I want to keep her again on our second life."Napatitig ang matanda sakin.

"Sir Can i have the rights to marry your daughter on our second life?"Tanong ko.

Nagulat ako ng may tumulong luha sa mata niya.

"Yes Hijo.You have my words."

I cleared my throat and start to sing.

"Sir im a bit nervous
Bout being here today
Still not real sure what im going to say
Sa bare with me please if i take up to much of your time

See in this box is a ring for your oldest
She's my everything and all i know is
It would be such a relief if i knew that we were on the same side

Cause very soon I'm hoping that i......
Can i marry your daughter
And i make her my wife
i want her to be the only girl that i love for the rest of my life

And give her the best of  me till the day that i day
Im gonna marry your princess and make her my queen
She'll be the most beautiful bride that I've ever seen

Cant wait to smile
When she walks down the aisle
On the arm of her father
On the day that i marry your daughter".

"Makakaasa po kayo na iingatan ko si Autumn.I love her even it's too late."

THE END.