hagsaeng;; seokjin ✅

on dört;; öfke

öğrenci misa, 

odama girdiğin zaman bir süre saçlarına kilitli kalmış bir şekilde duruyorum. 

kırmızının sana çok yakıştığını defalarca söylemek istiyorum ancak diyebildiğim tek şey, "depresyona mı girdin?" sorusu oluyor. 

"bay kim, her saçını boyatan kadına bu soruyu sormamalısınız. bu, onun daha fazla üzülmesine sebep olabilir. insan psikolojisini anladığınızı düşünüyorsunuz ama insanların kalbini kırıyorsunuz." 

öfkeyle söylediklerini dinliyorum ve dudağımı ıslatıyorum. "söyle o zaman," diyorum topuz yaptığın saçlarının açıkta bıraktığı boynuna bakarken. "neden boyadın saçlarını?" 

omzunu silkiyorsun. "kırmızının yakışacağını düşünmüştüm." 

"yakışmış," diyorum gözümü kırpmadan. 

"teşekkürler." 

"misa," diyorum ayağa kalktığımda. 

merakla bana ne olduğunu sorar gözlerle bakarken karşındaki koltuğa oturuyorum. 

"efendim?"

masada duran ellerini alıyorum ve gözlerine bakıyorum. 

"iyi ki woo jin'den ayrılmışsın." 

-rehber öğretmenin kim seok jin.