Don't Come Closer {ON HOLD}

κεφάλαιο 1

Είχε περάσει η ώρα, και ο Tony έβραζε απο θυμό. Είχε αργήσει. Το δωμάτιο πλέων έμοιαζε μικρό. Τον έπνιγε.

Προχώρησε προς το μοναδικό παράθυρο του μικρού δωματίου, τράβηξε της κατάμαυρες κουρτίνες. Είχαν σαπίσει από τον χρόνο. Έπρεπε όπως δύποτε να της αλλάξει.
Το άνοιξε και πήρε μια βαθιά εις πνοή, βαθιά ούτως ώστε να νοιώσει τους πνεύμονες του να γεμίζουν με οξυγόνο. Έκλεισε τα μάτια και ένιωσε τον εαυτό του να ηρεμεί. Τα άνοιξε και παρατήρησε τον ουρανό.Ηταν μαύρος. Οπως και η ψυχή του.

Δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους οι πρώτες φθινοπωρινές βροχουλες. Ο ουρανός έκλαιγε. Έκλαιγε για εκείνον. " Ειρωνεία" σκέφτηκε.

Πέταξε το μισό τελειωμένο τσιγάρο του, άρπαξε το μαυρο του τζάκετ και πήρε τα κλειδιά της μοτοσικλέτας του.

Ο καιρός ήταν χάλια, το γνώριζε, δεν τον ένοιαζε όμως. Εξάλλου πάντα του άρεσε η βροχή. Ταυτιζόταν με αυτόν τον καιρό.

Κοίταξε το ρολόι. Σχεδόν 5.
"Γάμωτο άργησα ". Ανέβηκε στην μοτοσικλέτα και έβαλε μπρος με προορισμό την αποθήκη.

...
Ηταν περίπου 3:30 όταν έφτασε εκεί. Ο Jason τον περίμενε στην πόρτα και από την έκφραση που είχε στο πρόσωπο του κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό τρέχει.

Ο Jason ήταν πάνω κάτω 20 χρονών. Τίποτα σπουδαίο από εμφάνιση. Κάστανα μαλλιά πιασμένα σε κότσο, μαύρα μάτια, και σωματοτυπο σε κανονικά πλαίσια.

"Άργησες Tony." Απευθυνθείκε ο Jason με κοφτό ύφος. Μόλις είχε τελειώσει με το τσιγάρο του και το πέταξε, χωρίς να δώσει περιθώρια στον Tony να απαντήσει κατευθύνθηκε προς στο εσωτερικό της αποθήκης.

"Μια ζωή ξινός αυτός ο άνθρωπος" σκέφτηκε ο Tony. Χωρίς χρόνο για χάσιμο τον ακολούθησε στο εσωτερικό.

Εκεί ήταν μαζεμένη κάπου στους 30 άντρες. Όλον τον ηλικιών.

Έψαξε μέσα στο πλήθος για τον Jason. Τον εντόπισε δύπλα από μια μαύρη πόρτα και του έκανε νόημα να πλησιάσει.

"Το αφεντικό θέλει να σου μιλήσει Tony είναι σοβαρό. Θα είμαι απέξω" Πρόσθεσε ο Jason και άναψε πάλι τσιγάρο.

Με ένα νεύμα ο Tony άνοιξε την πόρτα και μπήκε μέσα. Ο χώρος ήταν εντάξει. Απλός και κλασσικός.

Στο βάθος του δωματίου είχε τοποθετημένο ενα γραφείο και εκεί κάθονταν ένας άντρας. Φαινόταν μεγάλης ηλικίας. Κάπου στα 50-60 o Tony δεν μπορούσε να καταλάβει. Αλλά μπορούσε κάλλιστα να καταλάβει από την έκφραση στο πρόσωπο του και τον τρόπο που είχε τοποθετημένο το σώμα του στην καρέκλα ότι ήταν εξουθενομενος. Όχι σωματικά. Ψυχικά.

Ο άντρας άργησε να τον καταλάβει, αλλά το έκανε. Με ένα κοφτό νεύμα που δεν σήκωνε κουβέντες του έδειξε την άδεια καρέκλα μπροστά του. Ο Tony δεν καθησε. Προτίμησε να παραμείνει όρθιος. Και η στάση του ήταν απόλυτη. Εξάλλου δεν του άρεσε να του λένε τι να κάνει.

Ο άντρας του έριξε ένα απαιτητικό βλέμμα και μετά έγνεψε θετικά χωρίς να σχολιάσει το οτιδήποτε.

"Λοιπόν Tony Grant. Επιτέλους σε γνωρίζω και αυτοπροσώπως. Χαίρομαι " Πήρε τον λόγο ο άνδρας. "Δεν μπορώ να πω ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία κύριε..."
" Alex." πρόσθεσε ο άνδρας.
"..Αlex λοιπόν. Μπείτε στο ψητό "κύριε Αlex" γιατί έχουμε και δουλειές ".
Ο Alex άφησε ένα γελακι. "Okay λοιπόν. Να ορίστε " έβγαλε από το συρτάρι έναν φάκελο και τον έδωσε στον Tony.
"Τι είναι αυτός?" Ρώτησε ο Τony και τον κοίταξε με απορία.
"Για τι σου φαίνεται?. Είναι φάκελος. Εκεί μέσα έχεις όσες πληροφορίες χρειάζεται για να βγάλεις πέρα την αποστολή"
"Wow, wow δεν συμφώνησα για καμιά αποστολή εγω" τόνισε ο Tony και μέσα του ένοιωθε τον θυμό να βράζει.
"Άκου. Βγάλε ηςπερας την αποστολή και σου εγγυόμαστε εγώ και οι ομάδα ότι θα παρέχουμε το απαραίτητο πόσο και τα κατάλληλα φάρμακα για την υγεία της αδελφής σου."

Ο Tony σοκαρίστηκε. Δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζει για την ύπαρξη της αδελφής του. Κανένας δεν γνώριζε. Τόσο καιρό είχε καταφέρει να την κρύψει αρκετά καλά. Η έτσι νόμιζε προφανώς.

Έμεινε για μερικά λεπτά σκεπτικός. Εν τέλει άρπαξε τον φάκελο και βγήκε από το γραφείο. Αποχαιρέτησε τον Jason με ένα νεύμα και προχώρησε προς την μοτοσικλέτα του.

Αφού βεβαιώθηκε ότι δεν τον ακολούθησε κανένας άνοιξε τον φάκελο.

Μέσα περιείχε φωτογραφίες μιας νεαρής κοπέλας. Την κοίταξε. Ήταν ψηλή με καστανό ξανθά μαλλιά να κρέμονται ως χαμηλά στην πλάτη της, είχε πράσινα μάτια, γεμάτα ενέργεια και ένα χαμόγελο πανέμορφο. " Άγγελος" σκέφτηκε. Άφησε την φωτογραφία μέσα και άρπαξε ένα άλλο χαρτί. Έγραφε επάνω πληροφορίες.

Ονομα: Karoline Stephen.
Ηλικίας : 18 ετών
Αποστόλη: εξόντωση εντός 6 μηνών.

Έβαλε μέσα τα χαρτιά και σφράγισε τον φάκελο.

Θα σκότωνε μια αθώα κοπέλα που τώρα είναι στα άνθη της ηλικίας της για την αδελφή του?.

Μα φυσικά και θα το έκανε. Απλά. Και γρήγορα. Χωρίς κανένα συναίσθημα.

Τουλάχιστον έτσι πίστευε τότε.

Άς το πάρουμε όμως από την αρχή.