HARRY STYLES (FANFİCTİON)

ÖZGÜR

Cara'nın ağzından anlatım yapılmıştır.

Göklerde uçan kuşlara baktım bir süre... Canım yanıyor , bacaklarım titriyordu. O kuşlar gibi süzülmek isterdim semada ,usulca , özgürce... Ama olamazdı. O eve bir daha dönemezdim , şerefsiz babam annemi aldatıyordu ve anneme söyleyeceğimi bildirdim sadece.  Çünkü bilmeye hakkı vardı. Beni dövdü. Canımı yaktı. Şimdi o ibne başkasına dokundu gündüz. Ama sonraki gün yine annemle aynı yastığa baş koyacak. Ne büyük çile değil mi??? Ne büyük vicdan azabı???
Bende anneme söyleyecektim ve bu muameleye tabi tutuldum. Gözlerim yine dolmuştu. Hiç iyi değildim. Sahile doğru büyük adımlarla ilerlerken ilk gördüğüm banka yığıldım. Bir süre kafamı toplamaya çalışırken çalan telefonumla irkildim. Arayan "annemdi." Açamazdım. Böyle büyük bir çelişki içerisindeyken , böyle büyük bir vicdan azabı çekerken masum anneme konuşamazdım. Telefonumu sinirle denize firlattım. Ve denize doğru bakarken mavi renge daldım. Mavi süper ve en sevdiğim renkti. Çocukluğumdan bu güne hep maviye karşı bir tutkum vardı. Ayaklandım ve bir taksi çevirdim. Nereye gideceğimi bilmeyerek , gideceğim yeri bilmeyerek... Aklıma o an tek bir yer geldi , en sevdiğim , en yakınım...

*

Taksiciye parasını verdim. Ve taksiden indim. Başım dönüyor , kollarım ağrıyordu. Başım zonkluyor , gözlerim pekte net görmüyordu. En son vücuduma bir uyuşukluk hissettim. Sonrası , sonrası derin bir karanlık...