Changing Myself [ON-GOING]

Kabanata 1

Simula

Lev's Pov

Nang nakaupo ako sa aking seat sa classroom. May parang bang may kumalbit sakin. Kaya napatingin ako sa likod.

May sumalubong na ngiti ng isang babae. Weird lang kase ang tahimik niya. Mahaba ang buhok niya. Matangos na ilong.

"Nice to meet you, ako nga pala si Reese." Sabi niya at yung boses niya di naman masyadong masunget.

"Nice to meet you too" tipid kong sabi tas sabay ngiti.

May sasabihin pa siya kaso ng magsimula ng magdiscuss yung adviser namin nabalutan na ng katahimikan ang buong klase.

"Okay class, ako ang Adviser niyo. Let me introduce myself. I'm Sir Fernandez and your subject teacher in Math".

deym Math T_T

Nagdidiscuss siya about sa Math Subject. Ang topic ay tungkol sa  Algebra. Di naman ako masyadong sumasakit ang ulo ko, konti lang naman hihi.

Kalagitnaan na kase ng quarter ako nakapag-enroll sa school na ito, Feliz High School. Due to some reasons na nakakagulo lang sa utak ko.

Ang seat ko kase sa classroom ay banda sa pangalawa sa likod dahil yun na lamang ang bakante. Nakaupo ako sa isang arm chair. Nasa harapan ko ang aking ballpen, libro at notebook.

Inaantok talaga ako sa Subject na 'to sana Recess na (Favorite subject ko kasi ang recess).

Hanngaang sa narinig ng buong klase ang malakas na tunog ng kampanilya ng aming paaralan.

"Yeeeeees", nabalutan na ng kasiyahan ang klase dahil Recess na ngunit biglang nagsalita ang aming Adviser.

"Goodbye class"

"Thank You and Goodbye Sir"

Nang nakaalis na si Sir Fernandez. Lumapit si Reese sakin.

"Uyy..." yan nanaman ang kumukislap na ngiti niya.

"Halika punta tayo sa canteen," sabi ko sakanya.

Naglalakad kami ng canteen ng tahimik subalit may humarang samin na napatingin pa kay Reese kaya napatigil kami.

"Ikaw pala Sean" sabi ni Reese sakanya.

"Reese kanina pa kita hinahanap" tumabi siya sa gilid ni Reese at biglang na lamang napatingin sakin.

"Ano pa hinihintay natin punta na tayo sa canteen", masiglang sabi ni Sean.

Naglalakad kami.

Nang nakapunta na kami sa canteen ay may mga bench dun kung saan madaming bakante.

"Ano gusto niyo kainin? Ako na ang bibili" tipid na sabi ni Sean habang siya ay nakatayo sa harap namin.

"Aba Sean anong nakain mo ba't nanlilibre ka? Since once in a blue moon lamang ito... I want juice drink and also burger with cheese and bacon," nakatingin si Reese kay Sean na para bang hindi makapaniwalang nanlilibre ito.

"Levounne, ikaw?..." tanong ni Sean habang nakatitig ako sa malayong lugar. Lumilipad kase isip ko.

"I want a chocolate bar and an energy drink," sabi ko sakanya. Wala kasi akong kasiglang sigla ngayong bago nanaman ang ambiance ko.

"Guys yun lang?..." , sabay tingin niya samin dalawa.

"Oo Sean yun lang naman," sabi ni Reese kay Sean.

"Yup same to me," eto nanaman ang tipid kong sagot.

"Okay just wait for me ^_^", tapos pumunta na siya sa bilihan ng mga foods and drinks sa canteen namin.

Lagi naman akong maghihintay maski maliit o malaking bagay.

Kaya ngayon kami lng ang magkasama ni Reese sa bench.

Nagmumuni muni ako habang si Reese ay nagaayos ng kanyang buhok.

Napaisip ulit sakin ako sa lahat ng sugat na naramdaman yung araw na yun at napadaan ito sa puso kong bato o bakal . Araw na gusto ko na mabura sa isipan ko ngunit mas parang di man kailanman maalis sa aking puso.

"Yvonneeee" tumingin siya saakin.

"Reese, anoo... yuun" matapos ang biglaang tawag niya sakin.

"Ang layo ng iniisip mo parang di ko na mareach", birong sabi niya.

Dumating na si Sean dala dala ang tray na ang laman ay mga  pagkain. Kanina pa ako nagugutom ang tagal niyang makabili ng mga pagkain namin  halos kase mag 10 minutes na ang nakalipas.

"Ang haba kase ng pila kaya natagalan ako" sabi niya at naupo at inilatag niya ang tray sa bench na inuupuan namin.

Kinuha namin ni Reese ang ipinabili naming pagkain. Habang kumakain ay may mahabang paguusap kami at tinatanong tanong ako kung ano anong bagay na tungkol sakin.

Di ko na mawari ang haba ng aming paguusap. Sa una palang ay nagkakahiyaan pa kami magusap usap, still the akwardness is still there. Ngunit kapag unti unti na kami naguusap at nagtatawanan parang nawala nalang bigla yung mga akwardness at mga hiya hiya namin. Di naman sa walang hiya pero yung komportable kami sa isa't isa.

Nakalipas na ang ilang minuto at nandito nanaman kami sa aming classroom.

Si Reese ay nagbabasa lamang ng mga libro habang si Sean ay nakikipagusap sa mga ibang kaklase namin na malapit sa kanyang inuupuan.

Nilibot ko ang aking mga mata sa bagong mga mukhang aking kinikilala.
Until I feel the boredom striking in myself. Kaya yun nagsulat ako ng any random thoughts sakin journal. Journal na ilang taon ko na pinanghahawakan. Ito na lamang ang isang bagay na hinahawakan ang mga alaala minsan nakakalimutan ko na. May mga oras kase na nakakalimutan ko ang mga pangyayari sakin kahapon. It doesn't mean naman na nakakalimutan ko ang mga nangyayari sa aking buhay ay may Alzheimer Disease na ako... bata pa ako para magkaroon ng ganung sakit. Nagkaroon kase ng isang trahedya di ko inaasahan saaking buhay. Isang trahedya nakapabago sakin.

~ Bakit madali ko makalimutan ang mga pangyayari ng nakaraan, ang kahapon? Sana man lang kahit isang pangyayari sa isang buong buhay lamang maalala ko.