Did you forget me?

Κεφάλαιο 2ο

Το βλέμμα του αλαζονικό κι ας έχει μόλις μπει στην τάξη

Νιώθω να ανατριχιαζω ολόκληρη ενώ νιώθω το βλέμμα του να με καίει

Αυτό το βλέμμα,όσο υπέροχο δείχνει τόσο άσχημα μπορεί να σε πληγωσει

Αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου κάνοντας με να βουρκωσω

Κλίνω τα μάτια μου σφυχτα

Δεν μπορεί να είναι αυτός!

Δεν θέλω να είναι αυτός!

ΑΡΗΣ POV

Το βλέμμα μου καρφώνετε πάνω της

Φυσικά και την θυμήθηκα από την πρώτη στιγμή

Το άρωμα της μυρίζει σε όλη την τάξη

Αυτό το άρωμα

Τα μάτια της με κοιτάνε έντονα όπως και εγώ

Αυτό το βλέμμα

Τώρα πλέον όμως,όλα έχουν τελειώσει

Το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να μην σκέφτομαι τίποτα από αυτά που έγιναν παλιά..

Δηλαδή και να τα σκέφτομαι,και να προσπαθήσω..θα αλλάξει κάτι?

"Άρη παιδί μου,βρες μια θέση να κάτσεις για να ξεκινήσει το μάθημα!"τα λόγια της καθηγήτριας διακόπτουν τις σκέψεις μου αποτομα

"Μάλιστα!"λέω χαλαρά

Τα μάτια μου κολλάνε στην θέση δίπλα της,κενή...

Κατευθύνομαι προς τα εκεί χαλαρος...

Είναι απλό,θα κάνω σαν να μην έγινε τίποτα,σαν να μην την ξέρω..

ΑΛΕΞΙΑΣ POV

Κάθετε δίπλα μου αναπαυτικά

"Δεν μπορείς να κάτσεις εδώ!"λέω με αυτοπεποίθηση

"Γιατί?"χαμογελάει στραβα

"Γιατί εδώ κάθετε η κολλητή μου!"

"Ααα ναι?Και που ειναι η κολλητή σου τώρα?"ρωτάει ειρωνικα

ΚΡΑΤΑΤΕ ΜΕ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΩ!

Ξεφυσαω προσπαθοντας να συγκρατήσω τα νεύρα μου "Γράφει διαγώνισμα στην ιστορία επειδή έλειπε!"λέω

"Και γιατί σου εξηγώ ας πούμε?Δεν θα κάτσεις εδώ,τέλος!"συνεχίζω με νεύρα

"Οκευ κούκλα,όταν θυμηθεί η φιλεναδουλα σου να έρθει,ίσως τότε,ίσως λεω..φύγω!"λέει αδιάφορα

ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!

Γυρνάω νευρικά μπροστά μου