Did you forget me?

Κεφαλαιο 8ο

Ανέβασα καινούργιο βιβλίο αγάπες αν θέλετε ρίξτε μια ματιά ❤️(Bithes Rule The World)
******************************************

"Άντε ρε Μάρκο αγόρι μου,κάτσε κάτω να κάνουμε αυτή την ηλιθια εργασία στην ιστορία να τελειώνουμε."είπα νευριασμενα αφού τόση ώρα μου εσπαγε τα νευρα.

"Μα βαριεμαι."είπε λυπημένα και μου ήρθε να τον δειρω.

"Και εγώ βαριεμαι αλλά πρέπει,και οι δύο ξέρουμε πόσο ξινή και κακία είναι η καθηγήτρια της ιστορίας."είπα και ξεφυσηξε.

"Αλλά μετά θα κάνουμε ότι θέλω εγώ!"είπε και συμφώνησα αμέσως.

{•••}

Έπεσα πίσω στο κρεβάτι εξαντλημένη και ο Μάρκος έπεσε δίπλα μου.

"Γαμωτο,η ιστορία με εξάντλησε τόσο πολύ."είπε και έπιασε το κεφάλι του.

"Λοιπον,αφού τώρα κάνουμε ότι θέλω εγω..."είπε και με κοίταξε πονηρά.Ωχ."Θέλω ένα μασάζ.Ποναω πολύ και αυτό θα με βοηθήσει."είπε και ξεφυσηξε νευριασμενη.

Έκατσε στα γόνατα και εγώ πήγα ακριβώς πίσω του.

Άρχισα να τρίβω δυνατά τους ώμους του και έβγαλε ένα δυνατό βογγητο.

"Έτσι,μικρή."είπε και συνέχισα πιο δυνατά.

"Γαμωτο,πονάω πολύ."είπε και εβηξε για να συγκρατήσει κραυγες πόνου,υποθέτω.

Η πόρτα άνοιξε απότομα και ο Άρης μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου χωρίς καν να χτυπήσει.

"Τι κάνεις εσύ εδώ?"σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα κοντά του.

"Τι κάνετε εδώ?"ρώτησε και τον κοίταξα απορημενη.

"Πονάει και του κάνω μασάζ,πόση ώρα είσαι απέξω?"ρώτησα και κοίταξε τον Μάρκο.

"Αρκετη για να τον ακούσω να βογγαει και να λέει κάτι σαν 'ετσι,μικρη'."είπε και πήγα να του εξηγήσω αλλά ο μαρκος προλαβε και μίλησε πριν από εμένα.

"Δεν φταιω εγώ που ζηλεύεις,φίλε."είπε και ο Άρης εσφυξε τις γροθιές του και πήγε προς το μέρος του.

Πήγα πίσω του και έπιασα τους ώμους του απαλά.Τον γύρισα από την άλλη για να με κοιτάει.

"Δεν κάναμε τίποτα."είπα και εκείνος γέλασε ειρωνικά.

"Και να κάνετε,δεν με νοιάζει καν...Ο Ραφαήλ σας άκουσε και μου είπε να έρθω να σας ελενξω."είπε και τα λογια του χτύπησαν για ακόμα μια φορά την καρδιά μου σαν μαχαίρια.

Έφυγε από το δωμάτιο αφήνοντάς μας πάλι μόνους.

Ξεφυσηξα "Μάρκο θα τα πούμε αύριο στο σχολείο."είπα και σηκώθηκε από το κρεβάτι μου και ήρθε προς το μέρος μου.

Με αγκάλιασε,κάτι που χρειάζομουν απελπισμένα εκείνη την στιγμή.

"Σε εμένα μπορείς να μιλάς για τα πάντα,εντάξει?"είπε και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου.

"Θα τα πούμε αύριο."με άφησε μόνη μου στο δωμάτιο μου και έφυγε από το σπίτι.

Κατέβηκα τα σκαλιά γιατί είχε περάσει η ώρα και εγώ πεινούσα τρομερα.

"Όλα καλα με τον Μάρκο?"ρώτησε ο αδερφός μου μόλις με είδε και ξεφυσηξα κουρασμένα.

Πήγα μπροστα του και μπροστά στον Άρη με τα νεύρα μου να φτάνουν στα όρια τους.

"Θα το πω μια φορά,οπότε να το ακούσετε καλά γιατί δεν πρόκειται να το ξαναπώ."είπα και κούνησαν καταφατικά το κεφάλι τους.

"Πρώτον εγώ και ο Μάρκος δεν το κάναμε και δεύτερον είμαστε κολλητοί και τίποτα άλλο."είπα και ο αδερφός μου ανασηκωσε τους ώμους του.

"Ότι πεις."είπαν.

Ωραία,πάει και αυτό.

Έκατσα στον καναπέ ανάμεσα τους και ο αδερφός μου ξάπλωσε πάνω στον ώμο μου όπως και ο Άρης.

"Τέλεια θα περάσουμε και σήμερα."είπα και τους άκουσα να γελάνε.

"Αλεξία,συγνώμη για πριν που μπήκα χωρίς να χτυπησω στο δωμάτιο σου...μπορεί όντως κάτι να γινόταν εκεί μεσα."είπε και πριν καν προλάβω να απαντήσω ο αδερφός μου πετάχτηκε σαν κλόουν μέσα από μαγικό κουτί.

"Εγώ φταίω Αλεξία,εγώ τον επριξα να έρθει να σας ελενξει."είπε ο αδερφός μου και χαμογέλασα.

"Ξέρετε κάτι?Σας συνχωρω!"είπα χαμογέλαστα.Ουτως ή άλλως είναι αγόρια που σημαίνει ότι θα μείνουν για πάντα πέντε χρόνων.

✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓✓

Γεια σας μωρακια μου ❤️

Εχουμε πολυυ καιρό να τα πούμε σε αυτό το βιβλίο.

Συγνώμη που δεν ανεβάζω καθόλου εδώ μωρακια απλά δεν έχω και πολλές ιδέες για να ανεβάσω εδώ💜

Ελπίζω να περνάτε ένα τέλειο καλοκαίρι και να σας άρεσε το κεφ

Αυτά αγαπες,σας λατρεύω παααρα πολύ να περνάτε τέλεια ❤️

~bye