Pablarose

0.2

Herkese merhaba! Daha çok az okura sahip olduğum için bu bölümü kısaltmaya karar verdim . Sanırım biraz daha aktif okuyucum olsa her gün bölüm yazmaya uğraşırdım fakat yeni yeni ilerliyor her şey. Teşekkürler iyi okumalar dilerim :)

Pab gözlerini kapatarak düşünüyor ve dua ediyordu . Bütün bunları hak etmek için ne yaptığını ve hiç doğmamayı ...
Yaşamak şimdi çok saçma geliyordu. Zihninin derinliklerinde sakladığı sırlarla boğulmuştu artık . Insan hiç konuşmadan kendi kendini dış dünyaya soyutlamazmıydı? Bunun cevabı herkes için aynı olmalıydı . Pab soyutlamıştı.

Derin bir nefes vererek yerde yatmayı sürdürdü. Üstüne atlayan kız umrunda bile değildi fakat bu onu rahatsız etmişti . Amacı neydi ? Önünde toplanan insanları es geçerek gözlerini kapatarak düşünmeye çalıştı. Bu insanlardan kurtulmanın bi yolu olmalıydı .
Aral için ilk başta yarattığı düşünceleri teker teker suya inmişti . Bu kötü bir şey değildi fakat hayatın getirdiği sorumluluklar onun için ağırdı . Herkesin tartısı farklıydı ve bu denge bozulmamalıydı. Buna izin veremezdi.

Hesaplamalar yaptı. Yürüyerek 2 dakikada geldiği yolu 40 saniye de koşarak tamamlayabilirdi. Fakat kalabalık insanların yol açmaması halinde bu 1 dakika olabilirdi.

2 kapı vardı . Her ıkisinde de iki kişi vardı. Hepsini atlatması için matrix olması gerekiyordu . Bir nefes vererek gözlerini açtı ve kendisine eğilmiş Aral'ı gördü . İrkilerek geriye çekildi ve ayağa kalktı.

Aral kalabalıktan gelen sesleri duyar duymaz arkasını dönmüştü. Pab' ın üstüne atlayan sarhoş kızı görmesiyle uzun adımlarıyla oraya koştu. Çünkü buradaki insanların sarhoşluğu normal bir sarhoşa nazaran daha kötü olurdu. Bazense ölümcül sonuçlar doğurabiliyordu. Kızı bileğinden tutarak savurduktan sonra Pab' a baktı. Hala yerde yattığını gördüğünde bayıldığını sanarak elini uzatacağı sırada Pab bir an gelen hoş erkeksi kokuyla gözlerini açmak istemedi . Zaman durmuştu sanki . Eski anıları teker teker gözünün önüne geliyordu. Keşke demişti içinden.

'Keşke burada olabilsen '

Ve birden gözlerini açtığında gerçek hayatın varlığı tokat misali yüzüne çarptı . Üzerine uzanan eller ile geri geri gitti .

Bu kızı anlayamıyordu Aral.

Pab yerden kalkarak üstünü silkeledikten sonra planını gerçekleştirmek için burada daha da karmaşık bir ortam yaratıp buradan gitmeliydi.
Bir an bağırmayı düşündü fakat sonra vazgeçerek üstüne atlayan sarhoş kız ve onun grubunun yanına gitti. Aral Pab'a dikkatlice bakıyordu.

Pab kızın önüne geldikten sonra tam çenesinin yanına hızlı bir yumruk atarak grubunun dikkatini çekmişti. Fakat Pab 'ın hiç bilmediği bir ayrıntı vardı. Herkesin yanında bıçak taşıdığı gerçeği...

Pab içinden kendine küfürler ederek kenardaki süslemeli uzun masanın üstündeki bardakları ve masayı diğer başka bir grubun üzerine atarak diğer gruba bakmalarını sağladı ve kargaşa burada meydana geldi . Her iki grupta bıçaklarını çıkarmışlardı.

Aral kargaşanın içinde Pab'ı göremiyordu . Ne yaptığını anlaması uzun bir zaman dilimini kapsamamıştı. O kızdan intikam almak için değil buradan kaçmak için yapmıştı bütün bunları .

Gülümsedi ve saatine baktı.

Buradan çıkmış olsa bile bu şehirden çıkması imkansızdı.