HELLO ATE DENNY! PARA SAYO. SORRY KUNG NGAYON LANG KITA NA-DEDICATAN. FEELING CLOSE EH NO?? PERO SANA MABASA MO TO AT MAKAPAG-COMMENT KA DIN. IDOL KITA EH. <3
Raaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaawwrrr! ^_________^
INGAT PO. :)))
<MILES' POV>
"Huy! Tulala ka na naman dyan." alog sakin ni Manang. Hindi ko parin pala kasi nagagalaw yung pagkain ko.
Wala akong ganang kumain. Eh pano ba naman kasi hindi ko pa rin makalimutan yung lahat ng mga nangyari kagabi. Lahat nagre-rewind sa utak ko. Simula nung nalaman ko na yung katotohanan parang binagsakan ako ng langit at lupa. Hanggang sa nakauwi ako ng hindi ko namamalayan kung paano. Basta ang natatandaan ko lang eh nasa park ako at umiiyak. Sa sobrang pagod ko, wala nakong maalala ni kusing.
Kaming dalawa lang din ni Manang yung nasa kusina. Sobrang tahimik ng bahay. Parang walang tao. Wala nga! Kasi sabi ni Manang pagkagising ko umalis agad yung dalawa para sunduin sila Dad at Mom. Oo nga pala, sabi nila ngayon na sila uuwi.
Mukang okay na din sila Kuya ah?? Mukang kinalimutan na nila ang lahat na nangyari kagabi. Para sakin, ang hirap hirap kalimutan nun.
"Manang, alam mo ba kung saan ako nanggaling?" para akong sira ngayon. Wala akong maalala! >______<
"Ano ba namang klaseng tanong yan?" biglang nakaka-aannoy yung mukha ni Manang bigla.. What's that looking huh??
"Manang naman, kasimple-simple ng tinatanung ko eh. -_-"
"Syempre sa nanay mo. Dahil sa nagmamahalan sila, at ikaw ang naging bunga nito. Syempre niluwal ka ng nanay mo. At simula nun ako na ang nag-alaga sayo." Ay. Anak ng tokwa! Kaya naman pala eh. Layo ng isip. -______-
?_? "Manang it's not what you think. Ang tanong ko eh saan ako nanggaling kagabi. Diba? Yung nangyari kagabi?? =_______=" OhwGod. Nice talking.
"Ay. Ganun ba. Pasensya na. Nadala lang din ako ng mga pangyayari. Akala ko nage-emo kana dyan eh."
"Manang naman."
"Wala ka bang natatandaan?"
"Manang, nagtatanong ako sayo. Inaalala ko yung nangyari tapos tatanungin moko kung may natatandaan ako??! Hiyang-hiya naman ako." nagawa ko pa tuloy mang-asar sa lagay kong to. =____=
"Mister Assimo ikaw ba yan?"
Tinignan ko si Manang ng matalim.. x_x
"Ahe. Hindi din namin alam eh. Basta pagbalik ni Kuya mo tinawag niya ko at agad naman akong lumabas. Pagkita ko buhat kana ni Kuya mo. Sabi niya andun ka lang daw sa may gate, nakahilata."
"Ah ganun ba." sagot ko habang galaw-galaw ng pagkain ko.
"Pero may hawak ka nun eh." hawak??? E ang naalala ko gumora ako ng walang dala ah??
"Ha?? Ano naman yon?"
"Panyo." wala nga kong dala. Ni wala din akong bulsa. Kasi nga naka-dress nga ako nun diba??
"Panyo?? Pano naman ako magkakaroon ng panyo?"
"Ewan ko. Teka, papakita ko sayo baka-sakaling may maalala ka."
Tumayo sa kinauupuan si Manang. Bat ganun? Ni isa talaga wala akong maalala. Pakinshet naman oh. >______<
Agad namang bumalik si Manang.
BINABASA MO ANG
SHE is my BOYFRIEND /█\ ♥/█\ *Under revision* Sorry guys.
Roman pour AdolescentsMiles is a perfect picture of a brittle glass. She is emotionally incapable of trusting anyone until she met this XXY specie. Would she end up loving HER and risk her heart again? Or would she able to discover the truth behind the lies? (c) yhanbabz